Өлең, жыр, ақындар

Сырапшыл мен қарлығаш

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 764
Алаңғасар бір жігіт
Мол мұрамен көрмей ешбір қайғы-мұң,
Ысырапсыз төгіп-ашып байлығын,
Барлық мүлкін тындырып,
Алып қалды бір тонды.
Онда-дағы қысқы аяздан тайқақтап,
Сақтағаны бұл соңғы.
Ұшып жрген Қарлығашты байқап қап,
Тонын сөгіп тастады ол, себебі,
Қарлығаштар ерте бастан келеді,
Хабарлантып көктемді.
Онда тонның қажеті де жоқ та енді;
Деп ойлады: «Оранамын несіне,
Бар табиғат ерсе көктем көшіне?
Аяз болса солтүстікке ығысқан!»
Қателесті туысқан,
Деген мақал түспеді оның есіне:
«Көктем шықпас Қарлығашпен бір ұшқан».
Көп кешікпей қайта қыс кеп қарбалаң,
Қар үстінде сықырлады арбалар.
Мұржалардан көк түтіндер өрледі,
Әйнекте – аяз өрнегі;
Қалтырата соқты боран сарнаған.
Жылы күннің хабаршысы Қарлығаш
Қатып қапты. Мұны көрген әлгі жас
Былай деді қалш-қалш ете безілдеп:
«Құрттың мені, оңбаған,
Сенемін деп мен саған,
Тонсыз қалдым нағыз керек кезінде!».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табынып таланттыға бас иетін

  • 0
  • 0

Табынып таланттыға бас иетін –
Әуелден бойға біткен қасиетім.
Іштарлық, арам пиғыл болған емес,
Жолына өзгелердің тас үйетін.

Толық

Отан

  • 0
  • 0

Отанымды оттан ыстық сүйемін,
Сол үшін де отқа түсем, күйемін.
Отанымнан өзге менің жерім жоқ,
Туған жердің топырағы да киелі.

Толық

Екі жігіт

  • 0
  • 0

Екі жігіт отырды бір жиында:
Бірі шағын, бірі алып денелі.
Болмаса сәл өнері,
Адамға сол қиын да.

Толық

Қарап көріңіз