Өлең, жыр, ақындар

Сырапшыл мен қарлығаш

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 885
Алаңғасар бір жігіт
Мол мұрамен көрмей ешбір қайғы-мұң,
Ысырапсыз төгіп-ашып байлығын,
Барлық мүлкін тындырып,
Алып қалды бір тонды.
Онда-дағы қысқы аяздан тайқақтап,
Сақтағаны бұл соңғы.
Ұшып жрген Қарлығашты байқап қап,
Тонын сөгіп тастады ол, себебі,
Қарлығаштар ерте бастан келеді,
Хабарлантып көктемді.
Онда тонның қажеті де жоқ та енді;
Деп ойлады: «Оранамын несіне,
Бар табиғат ерсе көктем көшіне?
Аяз болса солтүстікке ығысқан!»
Қателесті туысқан,
Деген мақал түспеді оның есіне:
«Көктем шықпас Қарлығашпен бір ұшқан».
Көп кешікпей қайта қыс кеп қарбалаң,
Қар үстінде сықырлады арбалар.
Мұржалардан көк түтіндер өрледі,
Әйнекте – аяз өрнегі;
Қалтырата соқты боран сарнаған.
Жылы күннің хабаршысы Қарлығаш
Қатып қапты. Мұны көрген әлгі жас
Былай деді қалш-қалш ете безілдеп:
«Құрттың мені, оңбаған,
Сенемін деп мен саған,
Тонсыз қалдым нағыз керек кезінде!».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ей, аға

  • 0
  • 0

Ей, аға, мен несіне өкпелейін,
Еркің ғой десең-дағы жек көрейін.
Талантты бір інім деп таныған соң,
Өзіңді құрметтедім көпке дейін.

Толық

Нешеуміз?

  • 0
  • 0

Ал, санаңдар,
Санаңдар,
Бізге, достар,
Қараңдар.

Толық

Темір күйеу

  • 0
  • 0

Төсекте керіліп жатып,
Тұруға ерініп жатып,
Ерінен ұялмады,
Келіншек қиялдады:

Толық

Қарап көріңіз