Өлең, жыр, ақындар

Сырапшыл мен қарлығаш

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1013
Алаңғасар бір жігіт
Мол мұрамен көрмей ешбір қайғы-мұң,
Ысырапсыз төгіп-ашып байлығын,
Барлық мүлкін тындырып,
Алып қалды бір тонды.
Онда-дағы қысқы аяздан тайқақтап,
Сақтағаны бұл соңғы.
Ұшып жрген Қарлығашты байқап қап,
Тонын сөгіп тастады ол, себебі,
Қарлығаштар ерте бастан келеді,
Хабарлантып көктемді.
Онда тонның қажеті де жоқ та енді;
Деп ойлады: «Оранамын несіне,
Бар табиғат ерсе көктем көшіне?
Аяз болса солтүстікке ығысқан!»
Қателесті туысқан,
Деген мақал түспеді оның есіне:
«Көктем шықпас Қарлығашпен бір ұшқан».
Көп кешікпей қайта қыс кеп қарбалаң,
Қар үстінде сықырлады арбалар.
Мұржалардан көк түтіндер өрледі,
Әйнекте – аяз өрнегі;
Қалтырата соқты боран сарнаған.
Жылы күннің хабаршысы Қарлығаш
Қатып қапты. Мұны көрген әлгі жас
Былай деді қалш-қалш ете безілдеп:
«Құрттың мені, оңбаған,
Сенемін деп мен саған,
Тонсыз қалдым нағыз керек кезінде!».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мақтанышым – Шиелім

  • 0
  • 0

Алтын таңды туған жерім-ай,
Жарқын жанды думан елім-ай,
О-о-о, Шиелім!
Ер Мұстафа Шоқай,

Толық

Теңгебай мен Шөңгебай немесе қымыз хикаясы

  • 0
  • 0

Қымызым бар дәмі бал,
Кел, ішіп көр, дәмін ал.
Қуат қосқан қуатқа
Дәріге тән мәні бар.

Толық

«Таластың» тағдыры

  • 0
  • 0

Қаздары қаңқылдаған,
Шағаласы шаңқылдаған,
Балығы тайдай тулап жататын,
Малы мыңғырып шулап жататын,

Толық

Қарап көріңіз