Өлең, жыр, ақындар

Жылан мен қозы

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 941
Жатты Жылан астауда,
Бар өмірге ол қас еді,
Жүрегі де тас еді,
Ой болмайтын өшпендіктен басқа онда.
Келді жақын Қозы суға қанғалы,
Жылан жайлы есіне де алмады.
Шаққан кезде Жылан төгіп тез уын,
Басы айналып, көзі тұнды Қозының.
Қаны қайнап, батып бұлдыр тұманға:
«Жазығым не?» – деді әрең Жыланға.
«Кім біледі, жеттің бе әлде тез жүріп,
Өлтіруге, – деді ысылдап Жыланың, –
Сақтық үшін кейде осылай қыламын».
«Жоқ!» – деп Қозы табанда өліп кетті көз жұмып.
* * *
Жүрегі тас, кеудесі көр, бос тіпті,
Сезбегендер махаббат пен достықты,
Барлығына қаскөйлікпен қарайды,
Өзгені де тап өзіндей санайды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әке тілегі

  • 0
  • 0

Айналайын түріңнен,
Айналайын тіліңнен.
Тамсандырып тұрсың-ау
Тамылжығын үніңмен.

Толық

Кім не туралы айтады?

  • 0
  • 0

Дана ақылын айтады,
Сөздің асылын айтады.
Батыр батырып айтады,
Ашуын шақырып айтады.

Толық

Ұйқы

  • 0
  • 0

Шаршап бір келген шақта күйкіменен,
Сиқырлы әлдиі мол күй тілеген,
Рахат бесігіне бөлейтұғын,
Шіркін-ай, қандай тәтті ұйқы деген!

Толық

Қарап көріңіз