Жылан мен қозы
Жатты Жылан астауда,
Бар өмірге ол қас еді,
Жүрегі де тас еді,
Ой болмайтын өшпендіктен басқа онда.
Келді жақын Қозы суға қанғалы,
Жылан жайлы есіне де алмады.
Шаққан кезде Жылан төгіп тез уын,
Басы айналып, көзі тұнды Қозының.
Қаны қайнап, батып бұлдыр тұманға:
«Жазығым не?» – деді әрең Жыланға.
«Кім біледі, жеттің бе әлде тез жүріп,
Өлтіруге, – деді ысылдап Жыланың, –
Сақтық үшін кейде осылай қыламын».
«Жоқ!» – деп Қозы табанда өліп кетті көз жұмып.
* * *
Жүрегі тас, кеудесі көр, бос тіпті,
Сезбегендер махаббат пен достықты,
Барлығына қаскөйлікпен қарайды,
Өзгені де тап өзіндей санайды.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі