Өлең, жыр, ақындар

Жылан мен қозы

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1051
Жатты Жылан астауда,
Бар өмірге ол қас еді,
Жүрегі де тас еді,
Ой болмайтын өшпендіктен басқа онда.
Келді жақын Қозы суға қанғалы,
Жылан жайлы есіне де алмады.
Шаққан кезде Жылан төгіп тез уын,
Басы айналып, көзі тұнды Қозының.
Қаны қайнап, батып бұлдыр тұманға:
«Жазығым не?» – деді әрең Жыланға.
«Кім біледі, жеттің бе әлде тез жүріп,
Өлтіруге, – деді ысылдап Жыланың, –
Сақтық үшін кейде осылай қыламын».
«Жоқ!» – деп Қозы табанда өліп кетті көз жұмып.
* * *
Жүрегі тас, кеудесі көр, бос тіпті,
Сезбегендер махаббат пен достықты,
Барлығына қаскөйлікпен қарайды,
Өзгені де тап өзіндей санайды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айырбас

  • 0
  • 0

Балқанда,
Әлде Қырымда.
Бір аңқау жан болыпты.
Күні бойы пырылдап,

Толық

Алматының кешінде

  • 0
  • 0

Алматыға қарашы,
Ғашықтардың әсем қаласы.
Үйлеріне қарашы,
Тұр емес пе аспанмен таласып?

Толық

Жылдың басы

  • 0
  • 0

Тамылжыған таңы бар,
Әппақ ұлпа қары бар.
Қаңтар айы жарасты
Жылдың басы – танып ал.

Толық

Қарап көріңіз