Өлең, жыр, ақындар

Жылан мен қозы

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1216
Жатты Жылан астауда,
Бар өмірге ол қас еді,
Жүрегі де тас еді,
Ой болмайтын өшпендіктен басқа онда.
Келді жақын Қозы суға қанғалы,
Жылан жайлы есіне де алмады.
Шаққан кезде Жылан төгіп тез уын,
Басы айналып, көзі тұнды Қозының.
Қаны қайнап, батып бұлдыр тұманға:
«Жазығым не?» – деді әрең Жыланға.
«Кім біледі, жеттің бе әлде тез жүріп,
Өлтіруге, – деді ысылдап Жыланың, –
Сақтық үшін кейде осылай қыламын».
«Жоқ!» – деп Қозы табанда өліп кетті көз жұмып.
* * *
Жүрегі тас, кеудесі көр, бос тіпті,
Сезбегендер махаббат пен достықты,
Барлығына қаскөйлікпен қарайды,
Өзгені де тап өзіндей санайды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тістің тақсіреті

  • 0
  • 0

Бірде ауырып тісімнің,
Бұзылғаны түсімнің.
Ондай дерттің не екенін
Сонда ғана түсіндім:

Толық

Түркістан

  • 0
  • 1

Алыппыз Түркі түбі бір,
Халықпыз тілі, Түрі бір.
Түркістан – тұғыр тірегі,
Мұсылман елге діні бір.

Толық

Қарға мен сауысқан

  • 0
  • 0

Сауысқан мен Қарға
Қонды кеп талға.
Түрлері жоқ әсем,
Үндері пәсең.

Толық

Қарап көріңіз