Өлең, жыр, ақындар

Жалғаннан жарық таппай

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2010
Жалғанда кім бар бүтін арманы?
Байғұсты, бәлкім, шүкір алдады.
Қашатын мылқау, құса тірліктен
Өз еркімен еш құтыла алмады.
Солды дедік біз сезінсе гүлді.
Өзекті жансың-өзіңше мұңды.
Шошындым сенсең, кеңістіктен де,
Құбылып дүние, көзіңше күлді.
Аяқ басамын - жар-құз, мың ағын.
Сынған көңілді әр күз құрадым.
Сәулесіне малданып осы өлеңнің
Жалғаннан жарық таппай жалғызсырадым...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дала сәні

  • 0
  • 0

Бір тал қамыс
жол үсті, мұңаяды.
Азар беріп
жел өті - қыл аяғы.

Толық

Терезеде телміреді бір сәуле

  • 0
  • 0

Бұлданумен болған сынды Күн де әуре,
Қолға түспес арман бардай көксейтін.
Терезеде телміреді бір сәуле
Кіре алмаған жарыққа мен не істеймін?

Толық

Екеумізге ортақ, жалғыз бақыт бар. (Аударма)

  • 0
  • 0

Екеумізге ортақ, жалғыз бақыт бар.
Қоштасамын. Шығыста күбірлеп Күн.
«Ұмытпаймын!» дегенмін. Уақыт па?
Сендік сенім. Мен оған жүгінбеппін.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер