Өлең, жыр, ақындар

1997 жыл

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2203
Жаратқан ием, тарылмай таңғы
Нұрын себеді. Тістенбе.
Жүрегім қалай жарылмай қалды
Аспаным Жерге түскенде?
Өрмін деуші едім. Мазағың емен.
Неге де болса шыдаймын.
Өлермендіктен жазамын өлең
Қағазға ғана жылаймын.
Кегі бар тағдыр әлі алмағандай,
Таптайды болып сан қайғы.
Жүрегім еттен жаралмағандай
Көзімнен тамшы тамбайды...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Керегі не тірліктің күйігінің?

  • 0
  • 0

Керегі не тірліктің күйігінің?
Мен -құммын, Жер - ананың түйірімін.
Жүрегім бе? Жап-жарық мәңгі нұрдан.
Беті - сәуле, өзегі- от, бүйірі - күл!

Толық

Отан - ана

  • 0
  • 1

Көздерімдей көлдерін мұң басқан.
Жапырағы желімен, даламен сырласқан.
Мүлгіп жатқан кеңістік, үнсіздік.
Туған ел. Не айтады түнгі аспан?

Толық

Күн көтеріп жүрем ылғи кеудеме

  • 0
  • 0

...Бар, бар екен бақыт деген расында!
Ұқсайды екен бұрқасынға, жасынға!
Ол да мендей өркөкірек, өзімшіл,
Өзге нәрсе армандайды қасымда!

Толық

Қарап көріңіз