Өлең, жыр, ақындар

Кәрі арыстан

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 2281
Мықты Арыстан – айбаттысы орманның
Қартайды да күші азайып, күй кетті.
Тырнақ пенен тіс мұқалып қорланды –
Жауларына қорқынышты болған мұң,
Аяқтарын әрең-әрең сүйретті.
Ауруы да көбейді,
Аңдар енді оны айбарлы демейді.
Оларға еткен зорлығы үшін бұрынғы,
Әрқайсысы мазақ қылып ұрынды:
Айғыр теуіп тұяғының күшімен,
Қасқыр жұлқып тісімен,
Бұқа сүзді өткір мүйіз ұшымен.
Арыстанды мықтап буып бұ қырсық,
Өмірінің тоса түсіп ақырын,
Шығара алмай батыл үн,
Жатты жайлап ыңырсып.
Байқап қалып Есектің де жеткенін,
Қайқайта бір тепкелі,
Осал жерден соққы беріп тажалды:
«О, Құдайым, – деді Арыстан өксіп бір, –
Неге сонша сорлы болдың көз шыққыр?
Кешіктірмей жібер маған ажалды.
Сол дұрыс бір есептен,
Мұндай қорлық көргенімше Есектен».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктерек

  • 0
  • 0

Мойынқұмның кең даласы көсілген.
Құмшекердей құмы сусып есілген.
Отыз түгіл, елуінші жылдары
Бұл ауылда ешкім жоқ тал өсірген.

Толық

Жай тышқан мен көртышқан

  • 0
  • 0

«Көршім, тыңда, жақсы хабар бүгінгі, –
Көртышқанға заулап Тышқан келді бір, –
Дейді, Мысық Арыстанға ілінді,
Демалатын болдық еркін енді бір».

Толық

Аққудайын айдын көлде таранған

  • 0
  • 0

Аққудайын айдын көлде таранған,
Тұла бойың таң-тамаша жаралған.
Көз айырмай кеуде керген анардан,
Жалт-жұлт етіп жалын ұшты жанардан

Толық

Қарап көріңіз