Сен-өлең...

Шыр етіп дүнияға келеді өлең,
Өлеңнің ажарынан сені көрем.
Көрем де тамшы санап кетем жауған,
Сөз-бұрым, сөзден тағы өлең өрем.

Шекер татыр,бал татыр өлең деген,
Өлең-сен,ал мен неткен өлермен ем.
Қаншама жан тірі жүр қадам басып,
"Мен сен үшін,жарығым,өлем!" деген.

Саф алтындай көрінер өлең заты,
Сақталар ма Құснидың жазған хаты?!
Алтын емей немене,өлең болсаң,
Гауһар,жаһұт, тек қана өлең аты.

Ұйқысындай сәбидің сергек, сарсаң,
Мен өлеңнен еншімді бөліп алсам.
Айтшы, неге жазбаймын өлеңімді,
Егер өлең мен үшін өзің болсаң?!

---