Шұғылалы түн
- 0
- 0
Ұлы бесін. Үмітті шақ.
Жазғы жаңбыр, өтпелі.
Түбіт мұртты жігітке ұқсап,
Толқығаны, не еткені,
Күз екен ғой…
Әлдекім атымды атап шақырғандай,Әлдекім қасыма кеп отырғандай,
Тұрамын жалт қарауға дауаламай,
Көзімді ашуға да дәтім бармай.
Білемін, сіз емессіз, бөтен де емес,
Бөтен жан басын бұрып «көкем» демес.
Жүректі сағынышпен дуалайды ол,
Сол сезім кетер емес, кетем демес.
Елегзіп, жоқ нәрседен тыз етер бой,
Күмәншіл дүниені күзетер ме ой?!
Іңірде елеңдеткен сіз бе десем,
Сіз емес, күз екен ғой, күз екен ғой…
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Зор жалғыздық
- 0
- 0
Мен кейде Айда отырған секілденем,
Тым жалғыз, алыстан Жер көрінер…
….Сүймеген, сағынбаған, өкінбеген,
Ешқашан мұңайтпаған жердегілер.
Әмірхан Балқыбекке
- 0
- 0
...Алақан шұңқырында күн аунаған,
Жаралған шығар, бәлкім, шыдауға адам...
Жер беті – жасыл болжам, қызыл күдік,
Бірінен, о, құдірет, бірі аумаған.
никто
өте әсерлі өлеңдер екен