Азаттық

Ойға оралса сол күннің қан былығы
Жасыра алмас мехнатты жаңбыр үні
Желтоқсанның ескенде өктем желі
Естіледі азаптың жаңғырығы

Аппақ аспан мың құбылып, сұрланып
Бота көздер бір көгеріп, бір жанып
Не кінә бар бозторғай боздақтарда
Қан сорғалап шекелерден тұрды ағып

Азап шегіп шыға алмай жүр бораннан
Бастырмайды желтоқсанның желі алдан
Тепкіледі, шаштан жұлды, мысқыл ғып
Қара құйын денеңе кеп оранған

Көрсең егер сорғалаған қан ізді
Сонау үлкен Ниагара тәрізді
Қыраныммен гүлдерімді жайқалған
Тастады кеп аязға үлкен ауызды

Қар ұшқындап, шибөрідей тұрды алап
Бейбіт күні кірпік қағып мұндалап
Мұз үстінде сөніп бара жатқанжда
Ақырғы рет кең әлемге бір қарап

Өртеп тастап қорқыныш пен қайғыңды
Шаттықпенен өткізсін деп әр күнді
Арпалысты арыстанмен алпауыт
Елім деген ел жандылар айбынды

Азаттықтан бүгінде сергіп дала
Тәуелсіздік бұл құдірет сендік қана
Елімді бодандықтан азат еткен
Сен жасаған сол күнгі ерлік қана

Бабаларың талай жыл еткен үміт
Талай сауыт, талай тән кеткен сынып
Мәңгі елдің мәңгілік ұрпақтары
Желтоқсанның алдында тізеңді бүк

---