Өлең, жыр, ақындар

Анашым

Жылы жүзбен жадырап, күлімдейсің,
Еркелетіп"жүрегім, күнім"-дейсің.
Ақ перзентің жаныңа жақын жүрсе,
Бұл жалғаннан опық жеп, түңілмейсің!

Анашым-ау иісіңе қанықпын,
Ақ шашыңды көрген сайын қамықтым.
Мен сіз үшін əлідағы сəбимін,
Ал мен болсам, есейіпте қалыппын.

Мен ауырсам жай таппайсың, емдейсің,
Еңбек етіп, балаң үшін терлейсің.
Хал-жайымды минут сайын уайымдап,
Жылы киіп, тоқ жүрсемде сенбейсің.

Ұрпағыңа ғұмырыңды арнадың,
Қиындыққа төтеп бердің, талмадың.
Анам менің, бақыты үшін балаңның,
Бұл өмірден ауыр жолды таңдадың.

Жүрегіңнің нəзік үнін тыңдадым,
Мені əсемдеп, сырт бейнемді сырладың.
Сенің əрбір жақсы ісіңді еске алып,
Мен дəл қазір ақындарша жырладым!

Жан анашым, үмітіңді ақтаймын,
Тəрбиеңді өн бойымда сақтаймын.
Өмірімнен сен сияқты періште,
Пейілі аппақ, пəк адамды таппаймын!

Қарызымды қалай ғана өтермін,
Мен өзіңмен арманыма жетермін.
Анашым-ау, сен сыйлаған өмірді,
Мəнді сүрмей қалай ғана кетермін?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз