Өлең, жыр, ақындар

Кездесу кешінде

  • 16.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2317
Ортаңа келдім, әлеумет,
Алқаңа келдім, Әлеумет!
Қалмады кімнен не дәулет,
Қалмады кімнен ел, әулет.
Дәулетім, жырым-пырағым,
Жарау көк, әлде, жадау көк,
Жапырақ-жүрек тұмарым,
Алдыңа шықтым, құралым.
Бұрынғылардың жолы-ау деп.
Тылсымда бұққан мұңымды,
Шым-шымдап шыққан сырымды,
Ұғатын жандар бар-ау деп.
Жел өткізбейтін ну қамал,
Орман боп бүгін шулап ал.
Көріме кірсем сайғағын,
Өріме мінсем ту қадар,
Армысың, туыс-тумалар.
Мастықтың тамсап тостағын,
Арманның аңсап асқарын,
Жалғанның жасап жоспарын,
Жастықтың қарсы ап кеш-таңын
Түңілген кезде, сүрінген қолтықтап, қоршап қосқан үн
Бармысың, қайран достарым?
Саумысың, майдандастарым?!
Жаңа жыр, қайда күй күлген,
Дәуренді қалай қидым мен?
Татырып балын сөзімен,
Көзінен алғаш сүйдірген.
Тереңге қиял жүздірген,
Желбезегінен ілдірген
Қайда екен қалқам, құртқа бел,
Бар ма екен ол да? Кім білген?
Алыстан көрсем айбарлым,
Қасымнан көрсем айдарлым,
Күннен нұр алып, айдан - мұң,
Жұртына жанын жайған мың
Шау тартып қапты-ау әкелер,
Қартайғандарыңа қайранмын!
Тұрған бір жандай сүзектен,
Сүйектен кезде сыз өткен,
Ұйқымды талай күзеткен,
Ақ таңдар құшақ ашқанда,
Жүзімнен менің жүз өпкен.
Шатқаяқтап шалыс басқанда,
Шапалағымен түзеткен,
Ағалар, ар ма, даналар?
Басымды ием ізетпен!
Балапандарын шайқаған,
Аналар барда жай табам.
Еркелеп алғым келіп тұр,
Сәби боп саған қайтадан.
Әзілге мәзір қайтарам
Жеңгелер қайда сойқаған?
Самала сәнді залдарда,
Шағала сазды заңғарда,
Сендер деп салдым шайқап ән,
Осыдан басқа не айта алам?!
Арманмен кетті жарым жас,
Жалғанмен кетті жарым жас.
Құм жұтқан алтын табылмас,
Өтіңдер дәйім бәрің жас.
Айға ілген бозша бұлттың,
Бейнесі көзде — түбіт-мұң.
Жалғап ап жібін кетіңдер,
Біздерден қалған үміттің,
Жеделдес іні-қарындас!
Көз тігіп көшкен құмдарға,
Ой тігіп өшкен жылдарға,
Ұйқысыз түніммен келдім,
Күлкісіз күніммен келдім
Өздерің бар деп бұл залда.
Бүгетін бізде сыр бар ма,
Аяйтын бізде жыр бар ма,
Қаумалап халқы тұрғанда?!
Дүйім жұрт, бейне — көк орман,
Көріне берші тек алдан.
Ұлым десең де еркіңде,
Құлым десең де еркіңде.
Сертімнен берген тана алман,
Жұлдыздар қанша жоғалған,
Жоғалсам қайтып оралман.
Тегімнің арын арқалап,
Жерімнің зарын арқалап,
Елімнің Қамын арқалап,
Шығып ап шыңның басына,
Жетіп ап айдың қасына,
Ағып бір кетсем жоқ арман!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тағы да бір оқиға

  • 0
  • 0

Жер астынан жік шығып,
қос құлағы тік шығып
Кеткендей боп, о тоба, қалғаным бар тіксініп .
Көп қабатты жаңа үйлер —

Толық

Айгезбенің өлеңі

  • 0
  • 0

А, мына көлденең жатқан қара шың,
Бір беті биік Боз Сеңгір.
Сол екеуінің арасын
Боз атпен түнде кезсең бір...

Толық

Қыран ескерткіші

  • 0
  • 0

Атағы шыққан ұранға,
Тағының белін сындырған —
Ескерткіш жасап қыранға
Мүсінші бір іс тындырған.

Толық

Қарап көріңіз