Өлең, жыр, ақындар

Боран

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 3671
Көз көрім жер көрінбей шұбарланып,
Мың сан пері ақ қардан шырақ жағып—
Есалаң жел жүйткиді қарды қуып,
Ойнақтаған қасқырдай жұмарланып.
Жер жұлынын долы жел суырғанда,
Тентек теңіз ұрады суын жарға.
Ию-қию...
Жүз бақсы жиналып ап,
Қобыз тартып жатқандай жуыр маңда.
Қыл арқаны соңында шумақталып,
Кіл асау ат шапқандай тулап қалып...
Әлдекімдер жатқандай, ақ бураның
Терісінен жасалған тулақ қағып.
Ақ шұбатты құлаштап сапырғандай,
Дәм татпасқа сенің де дәтің қалмай—
Даладағы боранға үнін қосып,
Жүрегімнен бір боран атылғандай!
Он бөрі мен бір сырттан жұмарланып,
Баратқандай құлақты ұран жарып.
...Ақтүтекте адаспай келемін мен,
Ақ періште жолыма шырақ жағып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Cәттіғұл бейітінің басында

  • 0
  • 0

Кетпек болып тәу етіп атты бұрдым,
Қапты бір мұң.
Қабақты жапты кірбің.
Жатты жырдың моласын шағыл басып:

Толық

Бозбалаң шақтан бір елес

  • 0
  • 0

...Есімде сол күн — айрылған қыздан ай мүсін,
"Кірлеген жүрек — көз жасыменен шайды ішін"
Мектепте жүріп жүдеген мынау — "байғұсың".
Хат алып қыздан — ауырлап алғаш қайғысын.

Толық

Айшалық қағидасы

  • 0
  • 0

Жұмақтың жемісі — дүр тәтті ерінің,
Аулақта көңілім жетпес, әттең, үнің!
Қаңғыған Ай астында мен бір — әруақ,
Сүйретіп сағыныштың ақ кебінін.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер