Өлең, жыр, ақындар

Өлең-өмір…

Аллаға кәміл сенем мен,
Сыйына біраз бөленгем.
Тәңірім өзі жаратты,
Тапсын деп бақыт өлеңнен.

Ақ батамды алдым өр елден,
Қызың ем сөзге кенелген.
Алдымда тұрған парызды,
Өтеумен әлі келем мен.

Балайын неге мен сені?
Болмас-ау жырдың өлшемі.
Мен дағы –өлең –теңіздің,
Зәредей ғана бөлшегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз