Өлең, жыр, ақындар

Қара очки

Шайқасқан жанарлар жалыны,
Қимылсыз , еріксіз жөн ұқты .
Сағынған жүректер арыны,
Көз деген нүктеде жолықты.

Ақындар ақ парақ қылады,
Жан мұңын адамның барлығын..
Жып жылы жыламық көзіңе,
Жазылып қойылған тағдырың.

Үндемей қаласың, сөйлемей ,
Түлектей ұмытқан сынағын.
Тіліңнен шықпаған сөзіңді,
Тұп тұнық көзіңнен ұғамын.

Сондада мен бір күн бүктеліп,
Күлемін осының өзіне.
Сен мені алдағың келсе егер,
Қара очки тағып ал көзіңе.

Қанат Жолдасбеков



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз