Сұрғылт бөлме...

Сұрғылт бөлме. Шұбар сағат сыртылы,
Сыңар ойдың жел өткізер жыртығы.
Бір-бірімен кеңесет те, жебесед
Жүрек-үні, сыр-тілі...

Күннің қайтқан сәулесінен кіл сарғылт,
Сан елеспен, жан егескен мұң шалды үт.
Құрғыр қиял түсірер ме құл күйге
Мұнша албырт?..

Осы кештің дидары-үсік, өңі-дау,
Түнге ұласқан түсіреді жолына-ау.
Шылдырррррр
Уф, жүрегім, селк еттім
Есті айырды есіктегі қоңырау!

Сен екенсің, қола құйған бұ мүсін,
Қырық жылдық қайғы ерткен жүрісің.
Сұр үйіме шырақ ұстап кірмесең
Келген ісің құрысын...

Көңіл-күңгірт, көзіңде тұр күз-жаңбыр,
(Жоқ болып тұр, Секірер-ор, құз-қарғыр)
Түсіндір деп қоштасудың қылығын
Сұрамаққа келдің білем қыздан бұл...

Үнсіздікке байланады тіл бекем
Жанарымда жүздей жауап жүр, көкем
Сілкілеме сырты қалған сорлыны
Құр бекер...

Алдыңда біл, күш-көктеген, әл-құрай,
ақталмаған ар тұр-ай!
...Шығып кеттің, бейнеңді ертіп күнәсіз
Кешір!
Есік-тағдыр ашық қалды жартылай...

---