Өлең, жыр, ақындар

Тірлік құрсын түтеген қаңырығы

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 504
Тірлік құрсын түтеген қаңырығы,
Шырға тартып аштырмай қарымымды.
Көздің жасын шыра етіп шүпілдетем,
Сағыныштан баса алмай сарығымды.
Сүлеленіп сана, ойым азғындады,
Алдамшы екен жап-жасыл жаздың бағы.
Жұлдыздарым көгімнен жоғалады,
Жарықты да көрмеймін, аз күн қалды.
Жалынымды жеп тындым лапылдаған,
Тауқыметің қоймады тақымдаған.
Өз қолымнан жібердім ардағымды,
Көрге кіру қалды тек батыл маған.
Қайрансызбын, дөкірлер мысты басты,
Қалтыратты үрейлі үн үсті-басты.
Жәбірейіл жанымда жүреді ылғи,
Іштірмейді жайменен түстік асты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қоңыр дөң, қойнауыңда қоңыр лашық

  • 0
  • 0

Қоңыр дөң, қойнауыңда қоңыр лашық,
Маңдайын жел ұрады – о, бір ғашық.
Миқиған қарамайды керегеге,
Шалжияр дөң үстінде өңірді ашып.

Толық

Кеңсай

  • 0
  • 1

Тәттілігін тірліктің бағамдамай,
Аңғармадық өткенін заман қалай.
Балауыздай қысқа – өмір,
Бет жыртысып,

Толық

Қоңыр тірлік

  • 0
  • 0

Қоңыр тірлік,
Қараша айы зымыстан,
Жаздағы анау мәуелі ағаш, құнысқан.
Кершеуледі – жеп барады, жел, ызғар,

Толық

Қарап көріңіз