Өлең, жыр, ақындар

Шырықты алып, салды тағдыр сәңкіні

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 619
Шырықты алып, салды тағдыр сәңкіні,
Тиді маған сезіміңнің салқыны.
Дәме етті де менің шыбын жанымнан,
Ісіп қалды ажалыңның алқымы.
Қашып келем иманымды қамшылап,
Маңдайымнан шашты аямай таң «шуақ».
Қансыратып жүрегімді әбілет,
Көтереді найзасына шаншып ап.
Жүгіремін беталбатты дедектеп,
Қуалайды түз далаға жел-өкпек.
Жәбірейіл жанымды алса нетемін?
Албастыдай тұтқиылдан кенет кеп.
Басым – добы Алла деген жазғанның,
Сенделемін, жындануға аз қалдым.
Талғамым да жоғалғандай тозып тым,
Қос жанарым былшықтанып, баздандың.
Дәнеңені көре алмаймын дәйекті,
Қу тірлікке қулар бар ғой әй, епті.
Алашапқын адамдары, сақтай гөр ...
Мәні қашты сөздерімнің мәйекті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көзіңді мұң торлап апты нілденген

  • 0
  • 0

Көзіңді мұң торлап апты нілденген,
Сен жалғызсың, әкең болса мүлде өлген.
Қасіретке қарсы тұрар қауқар жоқ,
Дәл осындай күн туарын білгем мен.

Толық

Есейдім бе?

  • 0
  • 1

Есейдім бе?
Өзгерді әйтеу танымым,
Әкемді де
Енді ғана таныдым.

Толық

Сағынышымды жүрекке бөлеп, сенделдім

  • 0
  • 0

Сағынышымды жүрекке бөлеп, сенделдім,
Кәріпшілік-ай, кеудеме көсіп көң көмдің.
Кішкентайымнан интернатта оқып,
Тағдырдың,

Толық

Қарап көріңіз