Достық

Кім біледі,
Кім айтады,
Маған достық қадірін?!
Кем дегенде бұл жалғанда екі- үштен,
Достары бар бәрінің,
Жасының да кәрінің.
Болып жүрген қайырмасы әнінің,
Қиын шақта қолтығынан демеген,
Қошеметтеп, қолдап сені жебеген.
Кең болсын деп тілейтұғын керегең...
Сондай достар, бәрімізге керек ең!

Менің жалғыз досым бар,
Дауылынан бұл өмірдің қашпайтын,
Қорқып, әсте саспайтын.
Әңгіменің төркінінен аспайтын,
Көкірегіне жігер толған жастай тым.

Бұл досымның,
Мінезі де, ахау, шіркін, ер тимеген тұлпардай,
Сұлбасы тік бар әлемді билеп жүрген сұлтандай.
Жай түссе де дір етпейтін жүрегі,
Салқындықты қанындағы сақтап жүреді үнемі.
Көңілі жай кездерінде сәл жымиып күледі.
Нағыз қазақ жігітінің бірі бұл,
Ата емес, адамзаттың ұлы бұл.

Өмір ғой бұл,
Достығыңды тезге салып сынайды,
Сынағынан сүрінбедік, керісінше, достығымыз нығайды.





Ренжіспедік деп айтудан Құдай өзі сақтасын,
Ренжістік,
Реніш деген бастапқыда бықсып жанған от болды,
Жалын алып бір уақытта өрт болды да, жоқ болды...
Ұлы емші- уақыт атты өзінікін алады,
Кезең сайын тазартады санаңды,
Табыстырар адам менен адамды.

Мен білемін,
Мен айтамын,
Саған достық қадірін.
Кем дегенде бұл жалғанда екі- үштен,
Достары бар бәрінің...
Ал менің,
Жалғыз ғана досым бар,
Бар әлемді алдыма әкеліп берсе дағы сатпайтын,
Жүріп өткен аяғының ізіне,
18 мың ғаламның байлығы әсте татпайтын...

---