Қасым қайда?

Елге жауып өлеңдей көне барқыт,
Адамзаттан жаралған өнері артық.
Ғасыр жүгін көтерген Қасым қайда,
Өн бойынан тұратын өлең аңқып?!

Дауыл күйі ойнақтап қабағында,
Күзгі нөсер құйып тұр жанарында.
Заманының зары бар қаламында,
Жазылмаған өлең бар парағында.

Самалындай сөзімен жаздың майда,
Күлік ойды құрықтар сазды үн қайда?
Кей сөздері “Бикештің” қолындағы
Қанжар сынды қадалған “Азғынбайға”.

Қасым болу – біздерге асыл тілек,
Ақын болсаң Қасымдай жасын жыр ек!
Қасым жүрек – жүзі жаз,көңілі көктем,
Жақсылардың жанына ғашық жүрек.

Қасым болу – поэзия бұлқындарған,
Алма моншақ тағыну жұртың жырдан.
Ғашық болған жүрекке сырлас болу,
Мұңдас болу – көңілге мұң тұндырған.

Жас ұрпақтың көшіне бір таңырқап,
Жатырмысың көрпеңді қырда қымтап.
Дүниеге келсе де талай Қасым,
Мәңгілікке өзіңді жырлар ұрпақ.

Көкірегіне құйып ап ғасыр әнін,
Келер күнге үнемі асығады.
Ет жүрегін қазақтың өлең болып
Келе жатыр тербетіп Қасым әлі!

---