Күй құдыреті

Құдіреттен күткендей шабытты асқақ,
(Қалайша көңіл шерін ағытпасқа).
Күйші отыр домбырасын қолына алып,
Шіңгірлете шектерін қағып тастап.
Маған да бұл бір сәттің күйі мәлім,
Лап етіп жанарынан жиі жалын.
Көкке ұшардай қомданып, кеудесіне,
Күтеді құдіреттің құйыларын.
Көңілсіз отыратын ылғи жүдеп,
Кенеттен дүр сілкінер қырғи жүрек.
Сиқырлы саусақтары перне үстінде,
Серіппедей селкілдеп сырғиды кеп...
Домбыраға тіл бітті, иіді жаны,
Дүниені қос шекке сыйдырады.
Салалы саусақтардың сиқырымен,
Шанақтан төгіледі күй бұлағы.
Кернегенде күйшіні толғақ-шабыт,
Еріксізден кетесің әруақтанып.
«Адайың» делебені қоздырғанда,
Қазақ үшін қоясың сәл мақтанып.
«Көш керуен» тізбегі көсілді анық,
Барады сахараның төсін жарып...
Көркімен тамсандырып көз алдыңнан,
«Ерке сылқым» өтеді есіңді алып.
«Келіншек» тіл қатқанда серті бекем,
Жабықсаң жан-дүниеңнің дерті кетер.
«Балбраун» бойыңды балбыратып,
«Сарыарқаның» самалы желпіп өтер.
«Тойбастардан» тағылым тамыр тартса,
«Әке толғау» – арыңа әмір, патша.
«Жұмыр қылыш» жаниды намысыңды,
«Кісен ашқан» жаныңды жабырқатса.
...Маңдайдағы әжімдер шимайланып,
Күйші бұл кез өзіне сыймайды анық.
Күңіренген домбыраның күмбірінен,
Кетеді өзі бір сәт күйге айналып.

---