Өлең, жыр, ақындар

Ұлыма хат

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1805
Мұнартып көзім дымданып,
Екпін жоқ сөзде, ым қалып.
Тағдырға мынау қатыгез
Отырмын жаным шын налып.
Өксікпен өткен түкірік
Өңешті кернеп ісіріп.
Бұйрықты жерге өтпейді,
Аңғаршы жайды түсініп.
Қыздырып бірақ суармай
Орынсыз қинап жігерді.
Антұрған, ессіз тҽуекел
Жасытып кейде жіберді.
Алсашы мені суарып,
Салсашы тағы отқа бір.
Шабайын сосын ту алып,
Дегенше, жеттің, тоқта бір.
Шабармын, мүмкін шаппаспын,
(Бұйырмас атақ “қақпассың”).
Бұралып жатқан аш иттей
Қалпымда бірақ таппассың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Анасы мен баласы

  • 0
  • 0

Ауырсынбас емшектің жарасын да
Ұрпақ үшін жан қияр шарасызда.
Әйел бағы неде екен, ол бір жұмбақ,
Ана баға ержеткен баласында.

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Кезі болар адамның сағынатын,
Бірақ арман алыста не ғыласың…
Ауған шақта ниетің аңсарыңа,
Сағыныштың сезесің мағынасын.

Толық

Нөсер

  • 0
  • 0

Көкшіл теңіз… толқындарға жарылып,
Көздің нұры шексіз бұлттан жалығып.
Бір пәлені сезгендей ме мына тұт,
Дірілдейді қара терге малынып.

Толық

Қарап көріңіз