Өлең, жыр, ақындар

Ой

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 994
…Бұл дүние баянсыз –
Сусыған қызыл шағылдай.
…О дүние белгiсiз –
Мұнардай, елес сағымдай.
Сүремiн өмiр шағылмен,
Болғанмен бiрi сергектiң.
Айтпаймын оған жағын мен
Түр-түсiн күнде өзгерткен.
Баянды өмiр қайда бар?
Болса тек анда-сонда бар…
Таусылған қанша айлалар,
Бармауды ойлап сандалар…
Болғанда басқа жан қайғы,
Амалсыз дәме етесiң.
Адам жоқ, санам аңдайды,
Iздеген жолдың төтесiн.
…Қалсам ба осы шағымда,
Бәр-бәрiн ойлап қағынбай?
Сүрсем бе өмiр “сағымға”,
“Шағылға” тiптi бағынбай?!.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түн

  • 0
  • 0

Аспаның анау, лаулатып сансыз отты үрген,
Жымыңдап жұлдыз бәрін де көрдім деп күлген.
Қысылар жан жоқ, екеуден екеу қалғанда
Бақытты сол жан, сезімге тәнді өлтірген.

Толық

Әке суреті

  • 0
  • 0

Жетім қалып жасыңнан
Қиындық көріп өстің-ау
Жаласымен жаулардың
Тозаққа талай түстің-ау.

Толық

Асауға мінші

  • 0
  • 0

Жанымдай сүйдім жылқыны бала кезімнен,
Аялаушы едім көбірек, тіпті, өзімнен.
Күйдіре демін ешқашан зорлай шаппадым,
Болып ем ғашық ерекше ғажап сезіммен.

Толық

Қарап көріңіз