Өлең, жыр, ақындар

Салдың өлеңі

  • 08.04.2020
  • 0
  • 0
  • 945
Дегенге қара сырық, қара сырық, ау,
Мінемін қаракерді таң асырып, ай, ей, а-и, е-и-ау!
Түскенде, сен есіме қалқатайым-ау,
Төсекте жата алмаймын аласұрып, ай, ей, а-и, е-и-ау.

Қайырмасы:
Түскенде, сен есіме қарағым-ай,ей, а-и, е-и-ау!
Марпуға, төсекте-ай, жата алмаймын, ей, аласұрып, а-и, е-и-ау.

Қонғаны ауылымның-ай, қалың қамыс,
Барамын қызды ауылға болса да алыс-ай.
Сабылтып, қызды ауылда жүргенімде,
Бір қызбен қоймай жүріп болдым таныс-ай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әги, қалқаш, Қазиза-ай

  • 0
  • 0

Дәйім менің мінгенім мұз көк ала-ай,
Сала алмас осы әнге бала, әгигәй.
Қыл өтпес арамыздан тату едік-ай,
Арадағы айрылдық сөзге бола, әгигәй.

Толық

Ал қара кер

  • 0
  • 0

Қаратау, бауырың жазық, басың биік,
Сен сонда мекендеген, әй гәй-гөй.
Ерке киік риай-ау.
Қара кер болдырса да тағатым жоқ,

Толық

Қоңыр жай (1 нұсқа)

  • 0
  • 0

Бозбалаға ат қайда қарагердей,
Көкірегім кең сарай—дала, жердей, қоңыр жай.
Жаман жолдас, шабан ат, өтпес пышақ,
Кәрі бүркіт түлкі алмас—бәрі бірдей, қоңыр жай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар