1782

Мұнарасын тұман қамаған мешіт,
Пəрəнжі киген қарындасымдай, меңді.
Бір кездердегі нəп-нəзік үміт
бүгін шыдам кейіпіне көшіп,
Үнсіздік шеңберінде өлді...

Үнсіздік шеңбері
өртенген кітаптар даусы.
Ондағы тіршілік түсіне ой болып көштік.
Құмығып тіл қатады суфлер сыбырына қарсы
Өртелген кітап ішінен өткен күн өксіп.

Біз де бір іргесінен сауысқан арылмайтын ауыл
Икемсіз өмірге үйренген демде.
Кеудеміздегі "Берлин қабырғасы", ғасырлардай ауыр,
Селк етер емес,
Шығыстан сыңсыған азалы желге.

Алдымызда-Үрей,
төрт табандап жабысқан түнге,
Үрейдің түсіңдегі көлеңкесін көресің күндіз
артыңа қарап:
...екеуміз жел өтіндегі бақбақ басына бірге,
Отыр екенбіз деймін ұлпалар қадап...

---