Араша

Болса өзі балақан,
Керек жылы алақан.
...Ұясынан құлаған,
Жатыр жерде балапан.

Анасы жүр шырылдап,
Жетті мысық пырылдап.
Күшік оған тап беріп,
Айбат қылды ырылдап.

Мысық та дес бермейді,
Аяқтарын сермейді.
Оңай келген олжадан,
Айырылғысы келмейді.

Айбат қылсын ол мейлі,
Күшік те оған көнбейді.
Балапанды қорғансыз,
Жауызға ол бермейді.

Айқас солай жалғасты,
Олар ұзақ арбасты.
Шырылдаған торғайдың,
Шыдамынан мән қашты.

Ұясы ғой – қиыны ең,
Терек талдың биігі ең...
Дәл сол сәтте ойнауға,
Сұлтан шықты үйінен.

Көз алдында жай қанық,
Тұрар кез бе ойланып?!
Балапанды қорғансыз,
Ұясына қойды алып.

Дұрыс дейді ол – дұрысты,
Бұрыс дейді ол – бұрысты.
Алғыс айтып күшікке,
Ал, мысыққа ұрысты.

---