Бұл күз

Күз суретін көкірегіме құяды,
Сырларын да жасырмайды менен көп.
Күз суреті қиялыма сияды
Дәптеріме жазылады өлең боп.
Күзім! Сені сүйгенімді жапырақтар білмеді.
Айға қарап сырласымдай тілдесем,
Ақ моншағым жарқырайды өң беріп.
Көк аспанның күймесіне мінгесем.
Бұлттарменен тербеліп.
Күзім! Сені сүйгенімді жұлдыздар да білмеді.
Тауға қарап ұмтыламын шыңына,
Мен биікті сүйген едім о, бастан.
Жансыз тастар, суық тастар мұңыма
Аң-таң болып қарасқан.
Күзім! Сені сүйгенімді тастар да білмеді.
Өз отыма өзім күйіп барамын,
Үндемеймін, тістеп өскен тіліммен.
Өмірде бар жақсылар мен жамандар
Кісілігі келбетінен білінген.
Күзім! Сені сүйгенімді адамдар да білмеді.
Күзім менің! Қуат берші жырыма!
Сыбырыңды құлағыммен тыңдайын.
Табиғаттың тылсым сырын ұғына
Тынысыңды жүрегіммен жырлайын...

---