Өлең, жыр, ақындар

Күдік

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 760
Кетедi кейбiр түнiм силап маған
Жегiнi жан мүжiген – күдiк деген.
Аурудың азабы да қиналтпаған,
Қайғы да менi осынша мүдiртпеп ең.
Не пәле – ақыл ойды жинатпаған
Күтуге атар таңды үмiтпенен.
Байқамай сорлы жанды қинап та алам
Осылай бұл өмiрдi сүрiп келем…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есім жиып

  • 0
  • 0

Есім жиып жан-жағыма қарасам,
Ойым ойға бөлінгені, сана — сан.
Отан азат... Тәуелсіздік
Тек өзің Сол заманға ұл болуға жарасаң.

Толық

Ұйқысыз түн

  • 0
  • 0

Кілт өзгеріп, күн бата, жаратылыс,
Тапқандай ма, аз дамыл, дала тыныш.
(Табиғаттан тыс туған құбылыстай,
Бұ не ғажап, алмайды қала тыныс).

Толық

Алматы таңы

  • 0
  • 0

Таң мезгілі, әуелден, жырға қанық,
Ажарланар таң нұрмен сырлап алып.
Найза шыңдар, тәкәппар, оқшырайған,
Ақ қалпағын көкпеңбек нұрға малып.

Толық

Қарап көріңіз