Өлең, жыр, ақындар

Күдік

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 740
Кетедi кейбiр түнiм силап маған
Жегiнi жан мүжiген – күдiк деген.
Аурудың азабы да қиналтпаған,
Қайғы да менi осынша мүдiртпеп ең.
Не пәле – ақыл ойды жинатпаған
Күтуге атар таңды үмiтпенен.
Байқамай сорлы жанды қинап та алам
Осылай бұл өмiрдi сүрiп келем…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ойлар, ойлар...

  • 0
  • 0

Ойлар, ойлар… келеді де кетеді
Шеттерінен бір-бірінен өтеді.
Қиял-сұңқар қанатына мінгізіп,
Алып кетер сол ойлардың жетегі.

Толық

Мажыра шақ

  • 0
  • 0

Сал жеңгенiң қойынындай
Қайнап тұрған құшағы.
Ыстық шағыл, пейiл қандай,
Мейiрлене құшады.

Толық

Ұйқысыз түн

  • 0
  • 0

Тас қараңғы ұзақ түн мезi еттi,
Ұйқысыздың қозғалар кезi жеттi.
Түнi бойы жөтелген “соқыр аспан”
Жарқ еткенде байқадым – көзi кектi.

Толық

Қарап көріңіз