Өлең, жыр, ақындар

Оралман жыры

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 474
Оралман деп атайды бүгін мені,
Жатсынған жоқ Алатау гүлім деді.
Жатсынған жоқ Алматы, алма ағашы,
Маған тартқан қызым-ау түрің деді.

Бұлақпенен үндесіп күй іштегі,
Иттері де үргенмен тиіспеді.
Таудың қоңыр самалы қымсына кеп,
Құлағымның түбінен иіскеді.

Шашылып жеттім елге шала көшіп,
Ата жұрт рухыңмен қанам өсіп.
Келсең қайтем дегенді естігенде,
Кеудеңе кеп тигендей тағалы етік.

Кіндік кескен кеңіске қайырылмай,
Атамекен асқаным айыбымдай.
Теңселемін Тәңір-ай екі ортада,
Қалтылдаған қайыршы қайығындай.

Жан жүрегім осыған паршаланып,
Қонды келіп кеудеме қаншама бұлт.
Екі ел де ен тақпай, еркін ақпай,
Ертіске ұқсас күй кештім – халықаралық!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Каспимен сырласу

  • 0
  • 0

Каспи сені қаншама жыл аңсадым,
Бүрін сиға тартайыншы аршаның.
Көлдің шеті секілденіп көрінген,
Көлшіктерден сағым іздеп шаршадым!

Толық

Табанымнан сыз өткен

  • 0
  • 0

Сықыр етті терезем,
Аяз өрнек салыпты.
Кеуіп бір кетті кенезем,
Соға алмай жүрек қалыпты.

Толық

Сол күні

  • 0
  • 0

Туу, өлу десек дағы заңдылық,
Тағы да бір кілт үзіліп қалды үміт.
Аямайтын болып алды сұм ажал,
Қара өлеңді қариясыз қалдырып.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер