Өлең, жыр, ақындар

Оралман жыры

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 380
Оралман деп атайды бүгін мені,
Жатсынған жоқ Алатау гүлім деді.
Жатсынған жоқ Алматы, алма ағашы,
Маған тартқан қызым-ау түрің деді.

Бұлақпенен үндесіп күй іштегі,
Иттері де үргенмен тиіспеді.
Таудың қоңыр самалы қымсына кеп,
Құлағымның түбінен иіскеді.

Шашылып жеттім елге шала көшіп,
Ата жұрт рухыңмен қанам өсіп.
Келсең қайтем дегенді естігенде,
Кеудеңе кеп тигендей тағалы етік.

Кіндік кескен кеңіске қайырылмай,
Атамекен асқаным айыбымдай.
Теңселемін Тәңір-ай екі ортада,
Қалтылдаған қайыршы қайығындай.

Жан жүрегім осыған паршаланып,
Қонды келіп кеудеме қаншама бұлт.
Екі ел де ен тақпай, еркін ақпай,
Ертіске ұқсас күй кештім – халықаралық!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әке

  • 0
  • 0

Көрмеген соң көсеуге де таң қалып,
Көп ұмтылдым биіктерге қарманып.
Әке сенмен бірге кеткен бақытты,
Мына өмірден көп іздедім сандалып.

Толық

Арман қыз

  • 0
  • 0

Жаңа атқан таңдай едің,
Жүз болса маңдай едің.
Қасыңда қысылушы ем,
Сөз таппай қалмай ебім.

Толық

Сенім серті

  • 0
  • 0

Қымбат жүзік алқа моншақ сыйлама,
Бақтарды да қыдыртам деп қинама.
Қошаметпен қарсы алам деп өзгеше,
Маңайыңа достарды да жинама.

Толық

Қарап көріңіз