Өлең, жыр, ақындар

Қауырсын-қар

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 734
Аңсаулардың, шаршаулардың саны аздай,
Аспан тағы мұңайды.
Қардың бәрі хат жазылған қағаздай,
Алдыма кеп құлайды.
Тыныштыққа сіңіп кеткен сәттердей,
Көз тастадым ұлпадағы кескінге.
Қойған еді өзің жақтан хат келмей,
Мен де сәлем жолдамағам ешкімге!
Кезікпеген кездің бәрі керемет,
Өртеп болдым өзімді өкпе-ренішке.
Қауырсыны қар боп жерге себелеп,
Бәлкім көкте түлеп жатыр періште.
Көңілдегі кейіпкер ең–
Көзімдегі жарығым.
Сен қаласаң, жер бетінен жиып берем,
Қанатыңның шашыраған мамығын!
Көрші кемпір терезеден қарайды,
Ақымақ қыз аязға әбден тоңды деп!
Келісімге келейікші, жарайды,
Бүгін сені сағынамын соңғы рет!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Апама

  • 0
  • 0

Ойға шомып отырмысың тағы да,
Перзентімнің құс қонсын деп бағына.
Сендей етіп ешкім бақыт орнатпас,
Гүлді кент пен патшалардың тағы да!

Толық

Бағыт

  • 0
  • 0

Табылмады-ау,
Талайыңның бір мәні,
Сағынбады-ау, сені мендей сырғалы.
Қиындықсыз кешіремін өзіңді,

Толық

Эхоның мұңы

  • 0
  • 0

Тереңдік іздедім кеңдіктен,
Іздейді білемін ел біткен.
Көркіне жұтына қарайтын,
Нарыс* па ең, сен әлгі мен күткен!

Толық

Қарап көріңіз