Өлең, жыр, ақындар

Ілкі кезең

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 548
Шақырды түсімде ілкі түп.
Жұлдызды таяқпен үркітіп,
Кәдімгі,
Жалтармай жұтатын
Жалынды
Бақсы боп жүр екем!
Жер асты – жік екен,
Жер үсті – Күн екен.
Ал, уақыт алдымда
Албасты секілді кемсеңдеп тұр екен!
Жылаңқы болса да, қашпаған шырайы,
Жылайды шынайы.
Ол үшін алдыма бүк түсіп,
Кеңістік кешірім сұрайды.
Ұрттадым ұялмай көз жасын,
Өз жасым ащы еді бұдан тым.·
Жұлдыздар жарқ ете қалғанда,
Өлердей қуандым.
Масайған шығармын кім білсін?
Түмен ой түрткілеп оятты
Төбемде қозғалып Күн күлсін,
Құрсақта, құрсауда жатқандар
Ойласын ұятты!
Енді мен көрейін егіліп,
Қиялды ұрлаған түменнен жеңіліп.
Ап-ащы жасыма алыпты
Уақыт семіріп!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Терезе

  • 0
  • 0

Аласасы айқындалмас биіктік,
Төпелетіп төге алмаса сұйықтық,
Көмейіме күйік дәмді шер толып,
Өз отыма өлер едім өртеніп.

Толық

Жапырақ-хат

  • 0
  • 0

Хат жазып едім ғой,
Жапырақ бетіне,
Жанымның жап-жасыл шақтарын.
Бұтақтан түсетін сетінеп,

Толық

Көзімдегі қарашық

  • 0
  • 0

Мезеттерге қосақталды мендегі сан от-арман,
Кеңістігім кем түспейді кең жазира Отаннан!
Ей, сұңғыла Тәуелсіздік!
Әуен сүздік сен жайлы

Толық

Қарап көріңіз