Өлең, жыр, ақындар

Күз дегенің...

  • 16.11.2020
  • 0
  • 0
  • 537
Жерге түскен жемістер, солған гүлім.
Айтып жатыр,бір мезгіл болғандығын.
Көңілшектеу жапырақ тез сарғайып,
Сабырлысы сездірмес тоңғандығын.

Жиі-жиі бұлт бізге жуықтайды.
Көлге бала жүзуге құнықпайды.
Жылтыр сөзі секілді кейбіреудің,
Көрінгенмен күн көзі,жылытпайды.

Сағынышты есіңе сала жүрер,
Сарғаюдың азабын дала білер.
Жәндік біткен тығылад жер қойнына,
Қайтқан құс пен қалған құс-бәрі әбігер....

Мезгіл осы дыбысын білдірмеген,
Одан ешкім қашуға үлгермеген.
Күз - солғындау бояудың жиынтығы,
Күз дегенің - шертпе күй, күмбірлеген!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Топшылау

  • 0
  • 0

Бәлкім мен назарыңда тау шығармын,
Алдырмаған қамалын жау шығармын.
Жырлай жүріп өзіңді өртеніп ем,
Жырлай жүріп бір күні таусылармын.

Толық

Жаһұт сөзің

  • 0
  • 0

Жаһұт сөзің жан сарайын толтырып,
Көрген жандар қызықтайтын көркіңе.
Мен де ақымақ өзімше бір жол сызып,
Жүрегінің бағынбайтын еркіне.

Толық

Мойындау

  • 0
  • 0

Жылдар жылжып, дүние жаңарғанмен,
Сырласамын сен жайлы самал желмен.
Уайымы жоқ жандай көрінсең де,
Қиынырақ құтылу саған меннен.

Толық

Қарап көріңіз