Өлең, жыр, ақындар

Ерте, ерте, ертеде

  • 16.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1442
Күн сығалап қарайтұғын теректен,
Арал, Өзен...
Еске түсті кенеттен.
Толқындарды, жағаны ұрып, мені өпкен,
Күнде үйге тасушы едім, шелекпен.

Жетегінде кетіп арман,үміттің,
Өтелмеген, парыз барын ұмыттым.
Бұлағына, бұрымымды өсіріп,
Шуағына, тал бойымды жылыттым.

Тәнге көйлек жабыстырған жаңбырдың,
Әуресімен, бірге тоңған жан құрбым.
Бұлт қалжыңын, көтере алмас ерке едім,
Тас үйлердің, арасында қаңғырдым...

Ұлар аулап, шешіп атам кісесін,
Ұшқаным жоқ, жегенменен құс етін.
Мені «адасып кетпесін» деп ақ тұман,
Ақ боз үйдің іргесіне түсетін.

Тау жаңғырып, қойылғанда есімім,
Ашқан едім, сенде өмір есігін.
Қайтып келер, жыл құсын да қимайсың,
Қайтпайтұғын бар ма бізге кешірім?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалдырдым құр сұлбаңды

  • 0
  • 0

Жүрегіме мен сені сақтадым да,
Басқаларға қалдырдым құр сұлбаңды.
Маңайыңа құр босқа топталуда,
Дауысыңды қызықтап түр тұлғаңды.

Толық

Алмасы да албыраған қалада

  • 0
  • 0

Жылжып емес, жылдар зулап бара ма?
Өшпейтіндей із қалдырып санаға.
Келдің несін сезіміңді өртке орап,
Алмасы да албыраған қалаға?

Толық

Қысылғаннан есім шығып

  • 0
  • 0

Қысылғаннан есім шығып,
Ұялғаннан жандым ба.
Ақ желекті жапты біреу,
Қауым елдің алдында.

Толық

Қарап көріңіз