Өлең, жыр, ақындар

Ерте, ерте, ертеде

  • 16.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1473
Күн сығалап қарайтұғын теректен,
Арал, Өзен...
Еске түсті кенеттен.
Толқындарды, жағаны ұрып, мені өпкен,
Күнде үйге тасушы едім, шелекпен.

Жетегінде кетіп арман,үміттің,
Өтелмеген, парыз барын ұмыттым.
Бұлағына, бұрымымды өсіріп,
Шуағына, тал бойымды жылыттым.

Тәнге көйлек жабыстырған жаңбырдың,
Әуресімен, бірге тоңған жан құрбым.
Бұлт қалжыңын, көтере алмас ерке едім,
Тас үйлердің, арасында қаңғырдым...

Ұлар аулап, шешіп атам кісесін,
Ұшқаным жоқ, жегенменен құс етін.
Мені «адасып кетпесін» деп ақ тұман,
Ақ боз үйдің іргесіне түсетін.

Тау жаңғырып, қойылғанда есімім,
Ашқан едім, сенде өмір есігін.
Қайтып келер, жыл құсын да қимайсың,
Қайтпайтұғын бар ма бізге кешірім?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғанибет

  • 0
  • 0

Қара түнге қадалғаным - ғанибет.
Айна алдында таранғаным - ғанибет.
Бірде ойға, бірде мұңға батырып,
Сүю үшін жаралғаным - ғанибет.

Толық

Өткенді ғана

  • 0
  • 0

Жол жатыр алда көлікпен біздер,
Келеміз бағыт белгісіз.
Ойлаумен өтті қаншама түндер,
Қайда апарасыз енді сіз?

Толық

Екі жерде

  • 0
  • 0

Екі жерде біздер өмір сүріппіз,
Екі жерде екі тілді біліппіз.
Қызыл сызық бөлгенімен араны,
Бір ауамен тыныс алып жүріппіз.

Толық

Қарап көріңіз