Өлең, жыр, ақындар

Ерте, ерте, ертеде

  • 16.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1599
Күн сығалап қарайтұғын теректен,
Арал, Өзен...
Еске түсті кенеттен.
Толқындарды, жағаны ұрып, мені өпкен,
Күнде үйге тасушы едім, шелекпен.

Жетегінде кетіп арман,үміттің,
Өтелмеген, парыз барын ұмыттым.
Бұлағына, бұрымымды өсіріп,
Шуағына, тал бойымды жылыттым.

Тәнге көйлек жабыстырған жаңбырдың,
Әуресімен, бірге тоңған жан құрбым.
Бұлт қалжыңын, көтере алмас ерке едім,
Тас үйлердің, арасында қаңғырдым...

Ұлар аулап, шешіп атам кісесін,
Ұшқаным жоқ, жегенменен құс етін.
Мені «адасып кетпесін» деп ақ тұман,
Ақ боз үйдің іргесіне түсетін.

Тау жаңғырып, қойылғанда есімім,
Ашқан едім, сенде өмір есігін.
Қайтып келер, жыл құсын да қимайсың,
Қайтпайтұғын бар ма бізге кешірім?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ата жұрт

  • 0
  • 0

Ата жұрт саған жетпей тынбас балаң,
Қыранды қыран деме шыңға аспаған.
Тйеп ап жырдан жасау келіп тұрмын,
Демеңдер көш оңбайды қыз бастаған.

Толық

Қызыма

  • 0
  • 0

Ұйқыға тәтті бөленген шағың,
Ғажайып елес,гүл сағым.
Ұлпадан нәзік мұздаса тәнің,
Мейірімменен жылытамын.

Толық

Бір әуен бар

  • 0
  • 0

Топырақтай гүл тозаңын жасырған,
Күн сезімін аңсаған.
Күткен едім, жолығатын сол күнді,
Қайда жүрсең болшы аман!

Толық

Қарап көріңіз