Өлең, жыр, ақындар

Ойға шақыру

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 4926
Ұқтым заман парқын мен:
адамы жез таңдайлы,
ісі жоқ та, ал тілмен
мінбе тисе сарнайды.
Балаушы едім сыйлы ерге
ұғар деп ел қайғысын
титтей билік тигенге
кердеңдейді байғұсың.
Ойлыға айыл жинамай
әкімдер-ақ қинайды,
сыйлағанды сыйламай,
қорқытқанды сыйлайды.
Ас берсең де, аш қарға
қан көрмесе, қонбайды.
Қос-қос үкі тақсаң да,
жабы жорға болмайды.
Оясы жоқ бетсізге
ақыл айтқан жақ сорлы.
Көргені жоқ тексізге
мінбе болған тақ сорлы.
Аспан ашық, күн жылы –
тамыр тартпас жер сорлы.
Патшасының мылжыңы
мезі қылған ел сорлы.
Сауысқанды тотыға
ханым еткен жер сорлы.
Елдің намыс отына
өртенгендер – ең сорлы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түсініксіз тым кейде

  • 0
  • 0

Түсініксіз тым кейде
шариѓаты тірліктіњ.
Құдай оны білмей ме –
жалған қайсы, шындық кім?

Толық

Бота, тайлақ және мен

  • 0
  • 0

Кейде құлап қаласың
тәй-тәй басқан баладай.
Қорада асыр саласың,
Сүтке тойсаң, қомағай!

Толық

Ойламадың сен мені, еске алмадың

  • 0
  • 2

Ойламадың сен мені, еске алмадың,
алар бір кез адамдар кешкен жалын.
Өмір деген кетеді өкіндіріп,
есіңе алма. Бірақ тек кеш қалмағын.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер