Жұрт жүреді сыртымнан көп тон пішіп

Жұрт жүреді сыртымнан көп тон пішіп,
Сырт көз үшін кию керек оңды ішік.
Тәйке тұрған асығымды бүк дейді,
Алшы түскен сақам ылғи болды шік.

Ағайынға аласарып жақпаймын,
Қақпақылға түсіп кеткен доптаймын
Бойыма шақ жұмыстарды атқармай
Ойыма шақ емес сөзді оттаймын.

Қабағыма түскеннен соң қаяу мұң
Оңып кеткен сырмақтағы бояумын.
Көңілінен шығамын деп әркімнің
Өзімді өзім жоғалтуға таяумын...

Барам- келемін, Сенделіп келем-кетемін,
Не болса соған көңілді – елеңдетемін
Қадалма, қалам, қағазға кенедей болып,
Өле алмай жүріп, өңмендеп өлең не теңім?!

«Сырымды жұртқа жаюға» неге ынтығамын,
Желкемді қиып барады көген-тұмарым.
...Аранын ашқан ашқарақ көңіл-пешіме
Көмейі толып қалғанша өлең тығамын!

---