Өлең, жыр, ақындар

О, табиғат, мені о баста

  • 04.05.2020
  • 0
  • 0
  • 3008
О, табиғат, мені о баста жаратарда кісі ғып
Алып па едің ең әуелі мына жәйді түсініп:
Бұдан бұрынғы адамдарға ұқсамай ма бұл өзі,
Ұқсамай ма күлгендегі көзі, қасы… мінезі?
Қайғырса бұл қалай екен тексеріп пе ең, көріп пе ең
Қалай екен, байқадың ба, кезіңде бір еріккен?
Қасиеттей ала ма екен ала бөтен заманын,
Үндемейсің ей, табиғат, мен де үндемей қаламын.
Кең бе жаны? Бар дүние бейне соның өз үйі,
Айтшы деймін: бітіп пе оған
туған жердің төзімі?
Ол болмаса, жаратушы, өзің арттың ұятты,
Жаман кітап жазып берген беделді автор сияқты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тілек

  • 0
  • 0

Ей, шөпбасы, шөпбасым-ай, шөпбасы,
үп еткенге елпең қақпай, тоқташы.
Жаяу-құйып, өрепкімей қоя тұр,
сен де, өкпек жел, өтірікті соқпашы!

Толық

Сол үйде

  • 0
  • 0

Сенде менің үмітім бар бір мысқал,
Талабым бар өрден-өрге тырмысқан.
Ес білмеген, естілмеген күй де көп,
Нота-сызықтарға қонған үймелеп.

Толық

Жаңбыр

  • 0
  • 0

Жаңбыр жауды,
хал мүшкіл,
көлік сирек — кешіктім.
Алқынып кеп жабыстым

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар