Дунай

Дунай,
Дунай,
Дүние-ай!
Қара орманнан басталған,
Қарғып тау мен тастардан,
Кең жазықта сабырлы,
Алғандай сабақ аспаннан!
Бауырласып он елмен,
Тоқтаусыз алға жөнелген,
Су бойлаған құр болмай,
Ен байлыққа кенелген.
Күндіз күнді, түн – айды,
Серік қылған Дунайды,
170
Ойға батып ой мен қыр,
Дүние мүлгіп тыңдайды.
Дөңге біткен тоғайды,
Дөңгелеп Дунай орайды.
Жайылып аққан жойқын су,
Жанға жайлы, ыңғайлы,
Жағадан ескен еркін жел
Жігеріңді шыңдайды,
Айдынның серпіп айбыны,
Ұмыт болар мұң-қайғы,
Орай аққан он елді,
Кім көріпті мұндайды!?
Дунайдың даңқы – көгілдір,
Өркенін жайған өмір – гүл,
Өзегі бірге он елдің,
Өзенді сүйген көңіл бір!
Дунай,
Дунай,
Дүние-ай!

---