Өлең, жыр, ақындар

Қабір басында

Жатырмысың, ей, Сапар,
Топырақпен барабар.
Қара шымды жамылып,
Қалғаныңба, қайран жар!!
Қазір келдім басыңа,
Жалғыз Садық қасымда
Топырақ астында қалыпсың
Отыз жеті жасыңда.
Қалдым көрмей жүзіңді,
Естімей қалдым сөзіңді.
Жеткізбей хабар бір адам,
Жеткізе алмадым өзімді.
Сұрақсыз кешу ол менен,
Топырақ көрдім мен сенен.
Қауіпті болса мен кештім,
Көрмеген соң мен зиян.
Есілде қалдың топырақ,
Мінгізгей Тәңірім ол пырақ
Жарым Сапар, қош енді,
Тұрмайсың мың жыл тұрсам да.



Пікірлер (1)

Біреу

Тұрмайсың мың жыл тұрсам да...

Пікір қалдырыңыз

Хаулау /1-нұсқа/

  • 0
  • 0

Үш жүзге болған мағлұм атым Мұса,
Жігіттер, шешен болсаң маған ұқса.
Сыртымнан мені қазақ қашқын дейді,
Көрер ем қашқындықты күнім туса.

Толық

Әрине күн

  • 0
  • 0

Ақ тұйғын көлден қарсы-ай қаз іледі, а-ау,
Жиылып қыз-бозбала бір жүреді, а-ау, әрине күн.
Жігіттер осындайда-ай ойна да күл,
Ұлғайып, үйде отырар кез келеді, а-ау, әрине күн.

Толық

Ләйлім

  • 1
  • 2

Ақ көйлек, асыл бешпент белін қысқан,
Бір қыздың даусы шықты Күншығыстан.
Қоян жон, құмырсқа бел қарағым-ай,
Жігіттің арманы жоқ сені құшқан!

Толық

Қарап көріңіз