Өлең, жыр, ақындар

Жанартау

  • 11.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1078
Не қажет қара басыма?
түкiрдiм-дағы түңiлдiм!
бiр қарап шаранасына
дүниеге келген жырымның,
барамын дар ағашына,
осыны бүгiн ұғындым.

Мен дағы асық иiргенмiн,
бала болғанмын икемдi,
айналып тасы диiрменнiң
ұнтады жүрек-жүйкемдi,
таңдырға басым иiлген күн -
iшiмде қасқыр ит өлдi.

Кеудеме қонар шау қарға,
көзiмдi шұқыр отырып,
от ойнап самарқау қанда
тұрармын сонда секiрiп! -
сенбеңдер жанартауларға
сөндiм дегенi - өтiрiк!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бiз өткенде...

  • 0
  • 0

Бiз өткенде жылама да жоқтама,
«Ақын едi!» - десең, - жетер жоқ баға.
Күнәмiздi Құдай өзi кешiрер,
Кешпей жатса ара түсiп, ақтама.

Толық

Бұзау

  • 0
  • 0

Бүгін неге апамның
Ашылмады қабағы?
Бүгін неге атамның
Ішілмеді тамағы?

Толық

Ауыл мен қала

  • 0
  • 1

Ауылдың бәрін ертең біз
Айналдырамыз қалаға.
Қора-қопсыны өртерміз,
Ескіні құртпай бола ма?!.

Толық

Қарап көріңіз