Өлең, жыр, ақындар

Сентиментальді құбылыс

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1601
Қара тұн құлайды бауырына ап даланы,
Күрең нұр көкжиек көзінде мелдеп тұр,
Аққан қан сияқты.
Жұлдыздар қаралы, ғаламның бетінде жаралы
Жұмыр Жер адасып барады.
Күрең нүр көкжиек көзінде сырғанап
Өшеді. Өлген — ол үміті Алланың.
Азалы сияқты. Сайтандар тұр қарап, ібіліс төсіне
гүл қарап
Пенделер иманын ұрлап ап!
Бұл сәтті суреттеу — қан жұтып айтатын
қасірет.
Мен — түссіз ферзімін ақ қара шаршыда
сенделген көлеңке сияқты,
Ой ұстар басы жоқ.
Ақ нөсер құюда Иемнің жасы боп.
Атпайды таң енді, шықпайды Күн көкке,
Ырғағы бұзылған әуендей. Іші өрт сияқты.
Абылдар кірмеген дүрмекте, Қабылдар
ие еді құрметке,
Мақшардың таңы ертең! Дірдекте, ал
дірдекте.
Менің де, Сенің де сөздерің күмәнді,
„Адамзат баласы зиянда, ғапыл әм..."
Ертегі сияқты.
Ертеңім тұманды — артым от.
Кеш, кешпе күнәмді,
Алған — мен, берген — Сен едің ғой
Құранды.
Жұмыр Жер адасып барады,
Қолында Құраны.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алты арнау М-ға

  • 0
  • 0

Ләйлi мен Ләйләнiң қатары ең,
Ғашықтың жайын шын бiлер кiм?
Қара тас сияқты қатал ем,
Сен менi нәзiк қып жiбердiң.

Толық

Жесір

  • 0
  • 0

Көтеріп нәзік жүрек ба-а-р құсаны
Зар қылып,
Зарықтырып жар құшағы.
Мысалы сыңары өлген ақсұңқардай,

Толық

Сот

  • 0
  • 0

Аң — аң. Құс — кұс. Адамды — адам дегенге,
Сенейін бе! ? (Мен — төменде, ол — төбемде!)
Күнің үшін қараны әппақ дегізіп,
Қорлық болар зорлық жасау өлеңге.

Толық

Қарап көріңіз