Өлең, жыр, ақындар

Қарағаш

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1984
Сенің шашыңдай қарағаш,
Мектептің қасындағы қарағаш.
Ерініңдей ып-ыстық,
Аспандағы Ай шала мас.
Мектептің қасындағы қарағаш,
Қара көзіңдей — қара рас.
Құшақтап тұрып жұлдыздарды жұтып ем,
Жасыңменен аралас.
Менің жасыммен шамалас,
Құрбым едің ғой — қара қас...
Қамығып қалған жоқ па екен,
Қасынан өтсең сипай сал,
Менің шашымдай...
Қарағаш!

Аңсарын алған асындай болып жеріктің,
Көрініп көзге көңілімді несін еліттің?
Түсінесің бе,
Түбірсіз мына дүниені,
Пейілі таза, жүрегі аппақ көріктім?
Баса да бердім қайтейін қате әр ізді,
Табылмай қалып жанымды ұғар жан ізгі.
Жалғанның жалған екенін сезіп барлығы
Арларын сатып,
Арсыз боп кеткен тәрізді.
Жаныма жылы тигеннен кейін гүл демің,
Өзіңе аштым тот басқан жүрек ілгегін.
Қанаты дал-дал сұңқармен бірақ сапарға,
Ғұмырын қиып, шыға да қояр бірге кім?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әдилә

  • 0
  • 0

Уа, Әдилә!
Мынау қалың қорымға,
Бір басыма қос Ай қадап кіріп ем,
Сірі деммен серт тайысқан күні мен.

Толық

Жаза

  • 0
  • 0

Алладан деп не болса да алдымен,
Азапқа сап сансыраттым жанды мен.
Құс қайтқанда қиқулайды жүрегім
Уысында тағдырымның қан-күрең.

Толық

"Тоқтайын ба!" — дейді маған жүрегім

  • 0
  • 0

"Тоқтайын ба!" — дейді маған жүрегім
(Ол тоқтаса, не боларын білемін...)
Сұлу қыздың дидарындай дүние-ау,
Не болады мен кеткен соң реңің?..

Толық

Қарап көріңіз