Өлең, жыр, ақындар

Жермен қоштасу

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1610
Жерді ораған көк перде,
Менің жұлдызым көрінбейді бұл жерден.
Оны іздеп өзім барам түбінде,
Жұпариса гүл аңқыған көктемде.
Сезем ғой мен,
Қанат бітер сол кезде,
Өксігімді ұмыттырып нұрлы әлем.
Ұшармын-ау аңсап күткен шақ келіп,
Өмір сүйгіш өзегімді қақ бөліп.
Риза бол,
Бал да жұттың, у іштің,
Ә, бейберекет бейнеті мол сор басым.
Жерде туып ақын болу әбестік,
Әм алқаштау, һәм шын қазақ болғасын.
Алыстармыз алыс жаққа құпия,
Жасыл жұлдыз жанарыңды жасаурат.
Қайтып келіп, қайтып көру неғайбыл,
Сенде өтіп ед аз ғана күн, масаң сәт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Натюрморт

  • 0
  • 0

Қалам қалған үстелінің үстінде,
Қағаз қалған үстелінің үстінде.
Шырақ әне, жағылмаған қалпында,
Құран міне, Құран — Құран қалпында!

Толық

О дүниеге хат

  • 0
  • 0

Алтын шашын тарқата алмай батқан Күн,
Арыстай боп Ай астында жатқан кім?!
Ағып барып жоқ боп кеткен сәріде,
Анау жарық жұлдыз ғой Саттардың.

Толық

Зираттағы зар

  • 0
  • 0

Жүр, апа үйге қайтайық,
Бұл базар мені шаршатты.
Сүйсеңіз мейір қанатын немереңіз бар —
қанатым!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар