Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Өлеңдер
  3. Жермен қоштасу

Маралтай Райымбекұлы

Жермен қоштасу

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1934
Жерді ораған көк перде,
Менің жұлдызым көрінбейді бұл жерден.
Оны іздеп өзім барам түбінде,
Жұпариса гүл аңқыған көктемде.
Сезем ғой мен,
Қанат бітер сол кезде,
Өксігімді ұмыттырып нұрлы әлем.
Ұшармын-ау аңсап күткен шақ келіп,
Өмір сүйгіш өзегімді қақ бөліп.
Риза бол,
Бал да жұттың, у іштің,
Ә, бейберекет бейнеті мол сор басым.
Жерде туып ақын болу әбестік,
Әм алқаштау, һәм шын қазақ болғасын.
Алыстармыз алыс жаққа құпия,
Жасыл жұлдыз жанарыңды жасаурат.
Қайтып келіп, қайтып көру неғайбыл,
Сенде өтіп ед аз ғана күн, масаң сәт.

Маралтай Райымбекұлы жермен қоштасу Маралтай Райымбекұлы өлеңдері

Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әдилә

  • 0
  • 0

Уа, Әдилә!
Мынау қалың қорымға,
Бір басыма қос Ай қадап кіріп ем,
Сірі деммен серт тайысқан күні мен.

Толық

Жесір

  • 0
  • 0

Көтеріп нәзік жүрек ба-а-р құсаны
Зар қылып,
Зарықтырып жар құшағы.
Мысалы сыңары өлген ақсұңқардай,

Толық

Сот

  • 0
  • 0

Аң — аң. Құс — кұс. Адамды — адам дегенге,
Сенейін бе! ? (Мен — төменде, ол — төбемде!)
Күнің үшін қараны әппақ дегізіп,
Қорлық болар зорлық жасау өлеңге.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Жаңалықтар

Нақыл сөздер

Пікірлер