Өлең, жыр, ақындар

Жермен қоштасу

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1505
Жерді ораған көк перде,
Менің жұлдызым көрінбейді бұл жерден.
Оны іздеп өзім барам түбінде,
Жұпариса гүл аңқыған көктемде.
Сезем ғой мен,
Қанат бітер сол кезде,
Өксігімді ұмыттырып нұрлы әлем.
Ұшармын-ау аңсап күткен шақ келіп,
Өмір сүйгіш өзегімді қақ бөліп.
Риза бол,
Бал да жұттың, у іштің,
Ә, бейберекет бейнеті мол сор басым.
Жерде туып ақын болу әбестік,
Әм алқаштау, һәм шын қазақ болғасын.
Алыстармыз алыс жаққа құпия,
Жасыл жұлдыз жанарыңды жасаурат.
Қайтып келіп, қайтып көру неғайбыл,
Сенде өтіп ед аз ғана күн, масаң сәт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көне Тараз

  • 0
  • 0

Ниет еткен мұсылмандай намазға,
Ниет етіп ғазал төктім қағазға.
Ғасырлардың саусағында нұр шашқан,
Гауһар жүзік секілденген Таразға.

Толық

Бақыт

  • 0
  • 0

Сорлап жүрсің билік айтар тақ болмай,
Жүрмін мен де басыма бір бақ қонбай.
Жердің беті — шахматтың тақтасы,
Тоқтамайтын корольдері мат болмай.

Толық

Сентиментальді құбылыс

  • 0
  • 0

Қара тұн құлайды бауырына ап даланы,
Күрең нұр көкжиек көзінде мелдеп тұр,
Аққан қан сияқты.
Жұлдыздар қаралы, ғаламның бетінде жаралы

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер