Өлең, жыр, ақындар

Әдилә

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 2173
Уа, Әдилә!
Мынау қалың қорымға,
Бір басыма қос Ай қадап кіріп ем,
Сірі деммен серт тайысқан күні мен.
Алғашқысы — аруақтар, соңғысы
Жасыл өңді ғасыл ғарақ тіріден,
көңілім қап Маралтай мен Құдайға,
Маңдайымда қара сызық Күн, Айға.
„Қарабақ қып сезімімді таптатпа!"
Деп мінәжат етпеп пе едім Ұмайға?
Сау қанатым қалмаған соң күймеіен,
Рухымды қан мен сүтке илеп ем.
(Саған жаным ашитыны тағы рас
Емшегіне еркек ерні тимеген.)
Е, Әдилә, айналайын Әдилә!
Қапелімде шыға келіп нұрдан сіз –
Мұңдана алмас мисыздарды мұнданғыз.
Қара түсті қалампырды күшақтап,
Құлпытастан күліп қарап тұрған қыз.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зоологиялық терминдер

  • 0
  • 0

Аядай ғана айналып болмас жасымда;
Түлкіні көргем мәз болып күлген миықтан,
Қаншықты көргем қорқауларменен ұйққан.
Қартайған шақта қиядан құлап өлетін,

Толық

Маңырақ

  • 0
  • 0

Ажалдың Айы туранда
Солынан емес, оңынан,
өлмейді Қазақ,
Өледі! —

Толық

О.Бөкейге

  • 0
  • 0

Қарсы ала алмайтын ертеңгі таңды,
Түндегі отпен тұлданған, өшті ол бірге.
Келмеске маңды —
Европадай ұрланған.

Толық

Қарап көріңіз