Өлең, жыр, ақындар

Әдилә

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 2798
Уа, Әдилә!
Мынау қалың қорымға,
Бір басыма қос Ай қадап кіріп ем,
Сірі деммен серт тайысқан күні мен.
Алғашқысы — аруақтар, соңғысы
Жасыл өңді ғасыл ғарақ тіріден,
көңілім қап Маралтай мен Құдайға,
Маңдайымда қара сызық Күн, Айға.
„Қарабақ қып сезімімді таптатпа!"
Деп мінәжат етпеп пе едім Ұмайға?
Сау қанатым қалмаған соң күймеіен,
Рухымды қан мен сүтке илеп ем.
(Саған жаным ашитыны тағы рас
Емшегіне еркек ерні тимеген.)
Е, Әдилә, айналайын Әдилә!
Қапелімде шыға келіп нұрдан сіз –
Мұңдана алмас мисыздарды мұнданғыз.
Қара түсті қалампырды күшақтап,
Құлпытастан күліп қарап тұрған қыз.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ешқашан, еш жерде болмаған

  • 0
  • 1

Ешқашан, еш жерде болмаған
Секілді алғашқы әм, соңғы адам.
Қазақта екі-үш-ақ ақын бар,
Қанаты талса да қонбаған.

Толық

Құйын

  • 0
  • 0

Өзім барам!
Сол жаққа қарай-қарай көзім талған.
Кез еді Ер Төстіктей көзім талған —
Құсадан Жер бетілік мезі болған.

Толық

Барда

  • 0
  • 0

Ей, иманды,
Ей, мейірімді — ізгі адам
(Отқа қарап қалмайсыз ғой сіз одан),
Жанға сайғақ, жүрекке ем үшін де,

Толық

Қарап көріңіз