Сенгендер мансабына, мал мен баққа

Сенгендер мансабына, мал мен баққа,
Ұнатпай сүйенгенді тіл мен жаққа,
Айтылған жыры шоқтай қарыған соң,
Тастапты кітаптарын жанған отқа.

Құл қылып құлақкесті бас ұрғанды,
Сарғайтып сағыныштан ғашық жарды,
Жандайшап сала алмаған тілге кісен,
Қаматқан абақтыға асылдарды.

Айтқанға ақиқатты қауіп басым,
Кезінде қалай айтқан тауып Қасым.
Тілдерін шешендердің кесе алмаған,
Тастаған сол тіл үшін шауып басын.

Болатын, қайран, ерлер, елге тірек,
Сіздерді үлгі қылып ер жетіп ек.
Қалса да өкпесі өшіп, қуат кеміп,
Өкшесін тұрған олар жерге тіреп.

Айтқанды ауырсынса ет пен сүйек,
Кей кезде қойған болса тілге тиек,
Тілімен ары менен жанын қорғап,
Арқасын тұрған олар елге сүйеп.

Қаланың қызып жатқан базарындай,
Халық жоқ жер бетінде қазағымдай.
Шыжғырған шындықты айтқан ақындары
Киелі қазағымның таза арындай.

---