Күлу

Дос шалқып шаттығымнан,
жатым жүдеп,
Құдай-ау, қашан күлдім ақырғы рет.
Қанша жыл қасарысып қысыр тірлік
Күлкіден жүргеніне ақымды жеп.

Бақыттың балқып миуа бақтарында
Соңғы рет қашан күлдім ақтарыла.
Қанша жыл өтті,
Менің қам көңілім
қапаның түскеніне қақпанына.

Қадамдап қаншама жыл қар басқалы
Көбі оның күнес күнге жалғаспады.
Қашан ед,
Шын күлкімнің соңғы жағы
жалған бір жымиысқа жалғасқаны?

Жүргендей болсам-дағы іргем кеңіп,
Көңілмен өмір сүрдім бір бөлмелік.
Қанша жыл,
Болмасам да бақытты боп,
жүргенім күлмесем де күлген болып.

Қай жылым толқындырып аса мені
Бақыттың шын бейнесін жасап еді.
Соңғы рет мың бір керім қызық көріп,
Соңғы рет шын күлгенім қашан еді?!

Болды ұмыт,
Біреуі де есімде жоқ,
Дойырын төбемде тұр бесін безеп.
Апыр-ай, Күлмес хан да күлген шығар
Бір сәтке саф күлкінің көшін көзеп..

Кемітіп кеткендігін қайғы мені
Күндіз күн, түнде көкте ай біледі.
Соңғы рет шат күлгенім, пәк күлгенім
Құдай-ау, қай жыл еді,
Қай күн еді?..

---