Өлең, жыр, ақындар

Алдар

  • 21.07.2020
  • 0
  • 0
  • 881
Бұл қазақты кім айтқан ақымақ, – деп,
Жағынуды ойлайды жатып ап тек.
Бастығына бозаң түс ұнар болса,
Әп-сәтінде қояды атын әктеп.

Бізбикесі бүгіннің – үйленгені,
Ат әктеу де Алдардан үйренгені.
Бақталастың қасқасын боқпен бояп,
Бақас тірлік жасаудан жиренбеді.

Көз ақысын алатын көре қалып,
Көсеңізден бір зауал келері анық.
Байыңды да алдайды,
жайыңды да,
Бұрынғыдай жатпайды бөле-жарып.

Аңғал ауыл ол үшін бақ мекені,
Арбауынан сараң да, сақ та өтеді.
Біз сұрай кеп бірінен,
Білдірместен
Бізбикедей бикешін ап кетеді.

Бұрынғының Көсесін неше шіреп
даттағанмен,
Кетпеді ел есесі көп.
Жалғыз еді жарықтық.
Ал, бүгіннің
Көшесі көп, содан да Көсесі көп.

Ат-матыңа алданбай бүгінгі Алдар
Көкті тінтіп,
көліңнің түбін қармар.
Өтіп жатыр алдынан алтын артып,
Жүзіншісі ноғала... шұбырған нар.

Он тоналып жатса да, он ұрланып,
Өкінгенін көрмедік өңір налып.
Алдар атқа мініп тұр.
Ал, абайла,
Қожанасыр кейіптес қоңыр халық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тері

  • 0
  • 0

Соғымыңның терісіндей қыстағы
Бұл даланың көбейіп тұр дұшпаны.
Күтім еді мойыны мен сауыры,
Бүтін еді бауыры мен пұшпағы.

Толық

Ескі

  • 0
  • 0

«Не жаңалық?», – дейсіңіз,
Жаңалық жоқ жаңалық.
Күнге күйген көрші қыз
Кетпепті әлі ағарып.

Толық

Түбінде бір өміріңнің күн беті

  • 0
  • 0

Түбінде бір өміріңнің күн беті
көлеңкеге ауысуы – міндеті.
Жарты ғұмыр – жалт еткен бір жалқы шақ,
Ұқтың ба оны, пайғамбардың үмбеті?

Толық

Қарап көріңіз