Өлең, жыр, ақындар

Күлімдейді күміс күн де

Октябрь, еңбекші елге атқан таңсың,
Ардақтап, сүйіп-құшып тапқан таңсың,
Қай сағат, қай минутта кездесем деп,
Жалшы үшін жарығыңды жаққан таңсың.

Жайнаған жарығыңнан сәуле шаштың,
Сәулеңмен қараңғылық кілтін аштың,
Өмірге күн келбетті сен келгенде,
Шарықтап, шаттанғаннан шалқымас кім

Октябрь онға толды күшін жиып,
Халқына ту ұстатты құлшындырып,
Мәз-майрам адам түгіл, мерекеде
Құстар да алақайлап ұшты биік.
Жердегі нұрлы өмірге көк таңғалды,
Күлімдеп күміс күн де басын иіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мезгіл

  • 0
  • 0

Мінезіңді кім білген
Жүйрік мезгіл қызықсың,
Жас кезімде мен жүрген
Құмға басқа із сызыпсың.

Толық

Аурудан соң

  • 0
  • 0

Айықтым мен, айлар бойы басымнан
Торлап тұрған тұман түні сөгілді.
Маңдай терім, таң алдында шашылған
Бейне мөлдір шық секілді көрінді.

Толық

Еліктей ме ақынға

  • 0
  • 0

Еліктей ме ақынға,
Еркелейді толқын көк,
Толқыннан қалар ақын ба,
Ақын да кетті толқын боп...

Толық

Қарап көріңіз