Өлең, жыр, ақындар

Өзгеріс

  • 26.08.2020
  • 0
  • 0
  • 704
Өзгеріпті япыр-ай,
Өмір деген,
Қоңыздар да өрмелеп,
Шықты әне, көрінбеген.
Келемін мекен іздеп,
Бұл дүниеден...
Өз орнымды таба алмай,
Өмірден мен.
Көнем желге,
Алысқа алып қашсын,
Көре алмастар,
Есі шығып, талып қалсын.
Айласы жоқ адамға,
Өмір сүру қиын екен,
Аңқаулықпен адам боп,
Жарытпаспын.
Тұрғам жоқ,
Шу жоқ жерде шулағым кеп,
Тұрғам жоқ,
Толқын жоқта тулағым кеп.
Кейбір қу күлген кезде...
Өкінемін,
Мен неге,
Айлакер боп тумадым деп.
Келеді кейде оны,
Қалқан қылғым,
Келеді,
Кейде оны талқан қылғым.
Есемді жібермеспін-десем,
Тағы,
Алдымнан шыға келер,
Аңқаулығым.
Жүргендеймін далада,
Лағып, бекер,
Кейбір көлшік,
Өзен боп ағып өтер.
Ортекелер он рет,
Алдыңды орап,
Түлкілер,
Қолдағыны қағып кетер.
Немересі едім мен,
Мұңлы Атаның,
Түнде отырып,
Құдайға тіл қатамын.
Сезім деген,
Бір алып құрылыс қой,
Сол құрылысты,
Қалай мен қиратамын?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жан серігім

  • 0
  • 0

Байлық та,
Төгіледі, шашылады,
Атақ та,
Шарқ ұрады, басылады.

Толық

Көрнекті

  • 0
  • 0

Ұмытқан жоқ ем,
Аралап жүріп жер-көкті,
Жылдарым өтті,
Кеудемнен ызғар жел де өтті.

Толық

Құбылыс бар

  • 0
  • 0

Елесіңмен, қоштасқанда өзіңмен,
Шығыс жақтан көгілдір нұр сөнбеген.
«Ұмытпаймын» дедің жалғыз сөзіңмен,
Бірақ өзім айтқаныңа сенбегем.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер