Табиғаттан алғанмын тәрбиені

Мұнан өткен жаныңа азап бар ма?
Мақтауға да үйрендік, азаптауға.
Танымайтын әлемде мені мүлдем,
Алла, мені айырма мейірімнен.
Бар сырымды жасырмай жайып тұрмын,
Таңның қалай ұмытам жарық нұрын?
Бұл сезімнің сеземін тапшылығын,
Күннің қалай ұмытам жақсылығын?
Күңіреніп шыққанда менің үнім,
Төккен сонау аспаннан мейірімін.
Дір еткізген жүрегін тамшы мұңым,
Айдың немен өтеймін жақсылығын?
Жүдеп жүрген шағымда, тоңып жүрген,
Ақын қыз деп төрінен орын берген.
Ел-жұртымның құшағын айқаратын,
Жақсылығын мен қалай қайтарамын?
Мен ешкіммен жау болып жағаласпан,
Солай бол деп үйреткен маған аспан.
Шаршауды да білмейді жомарт жаным,
Бұл өмірден тапқанша жоғалтқанын.
Бұл анамның айтатын әлдиі еді,
Табиғаттан алғанмын тәрбиені.
Тар үйіме бір дүйім ел қонады,
Кең далада туғандар кең болады.

---