Өлең, жыр, ақындар

Замандасқа сыр

  • 27.08.2020
  • 0
  • 0
  • 984
Табиғат құдіретінен жаралып тән,
Астынан бір аспанның ауа жұтқан.
Ей, адам, сен досымсың кім де болсаң,
Еңбекпен ертелі-кеш алабұртқан.
Ағымнан жарыламын саған бүгін,
Тура айтсам, тауып айтсам, маған жүгін.
Заманның құдірет-күші сол дер едім –
Адамның бір-біріне адалдығын.
Дүниенің дариядай мол ағысын
Топшылап, тоқсан ойлап шоламысың.
Замандас қар талдырып, бас ауыртқан
Заманның жаз дидарлы қабағы үшін.
Енді ұят қара жерді қанға бояу,
Бақыт қой әрбір атқан таңды аялау.
Дәл кәзір ақ ниетті әрбір адам
Дүниеге сергек қарап, болмақ ояу.
Сен мейлі қырда шопан, құмда мұрап,
Диқансың, қызыл бидай, қырманын бақ.
Адамның игілігін жасап жүрсең,
Күзетіп бейбіт күнді тұрғаның хақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаңылшақ

  • 0
  • 0

Жаңылшақжан, жазық маңдай жаз сипат,
Құрғымыз кеп қиылушы ек наз сұқбат.
Тоқталған көз, оқталған сөз көп еді,
Атқан оқтай аялдамай жөнеді,

Толық

Адамзаттың әулетіміз – бәріміз

  • 0
  • 0

Адамзаттың әулетіміз – бәріміз,
Жер – кемеде бірге біздің жанымыз.
Адам ата, Хауа анадан таралған
Әуел баста нәсіліміз, қанымыз.

Толық

Әбіқай ақынның мешін жылғы монологы

  • 0
  • 0

Қиямет деген осы ма,
Қарғыс деген осы ма?
Ел еңіреп босыған,
Ер елінен шошыған,

Толық

Қарап көріңіз