Нұрқан мен Хайролла
- 0
- 0
Нұрқан – ақын, Хайролла – төкпе жырау,
Егіз шекті екеулеп жеккен ылау.
Хайроллаға жыр туса хабар келген:
– Жет Торғайға тезірек, жет, жаным-ау.
Табиғат
Нөпір де нөпір ой бұлты қалың,Нөсерлеп бүгін тынам ба?!
Немесе түсіп торғын тұманым,
Малынамын ба мұнарға?!
Көктем сыңайы күз нышаны ма,
Өкінішті ме әлде өлара?!
Бұлтымнан өлкем сыз құшады ма,
Бәйшешекке әлде тола ма?!
Нәзік бұлттардың нұрларын күтіп,
Нөсерлер аңсап тұрғанда
Тұман түседі тұланын тұтып,
Қырауын жауып қырларға.
Қорғасын бұлтым торлаған кейде,
Тұрғанда қар боп жетер деп,
Жұп-жұмсақ тамшы сорғалар бетке
Самалдан жазғы бетер боп.
Табиғатыма таң қалам мен де
Ақын емес пе екем деп.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Аяз шытынап, ақ қырау дірілдеген
- 0
- 0
Аяз шытынап, ақ қырау дірілдеген,
Ай сәулесі шаңытып білінбеген.
Арқаның айлы жарық түнінде мен
Ат шанаға мініп ап жол шығушы ем,
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі