Өлең, жыр, ақындар

Табиғат

  • 28.08.2020
  • 0
  • 0
  • 1204
Нөпір де нөпір ой бұлты қалың,
Нөсерлеп бүгін тынам ба?!
Немесе түсіп торғын тұманым,
Малынамын ба мұнарға?!
Көктем сыңайы күз нышаны ма,
Өкінішті ме әлде өлара?!
Бұлтымнан өлкем сыз құшады ма,
Бәйшешекке әлде тола ма?!
Нәзік бұлттардың нұрларын күтіп,
Нөсерлер аңсап тұрғанда
Тұман түседі тұланын тұтып,
Қырауын жауып қырларға.
Қорғасын бұлтым торлаған кейде,
Тұрғанда қар боп жетер деп,
Жұп-жұмсақ тамшы сорғалар бетке
Самалдан жазғы бетер боп.
Табиғатыма таң қалам мен де
Ақын емес пе екем деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұста соққан балғадай

  • 0
  • 0

Тәуекел деп тас жұтады талғамай,
Ас жұтады тас жұтқандай аңдамай.
Тамағынан өткен-кеткен ас болды,
Түйілмеді, бір құдайы болды Абай.

Толық

Жамбыл мен Мұхтар

  • 0
  • 0

Жүз жасаған Жамбылды Мұхаң «ғасырым» депті көзі тірі,
Екі заманға – таразы тәтем, екеуі де оның өз тілі.
Тоқсандағы ақын шалымын көріп:
«Солмайды-ау, – депті, – хас талант»,

Толық

Сені ме сені, сені ме сені

  • 0
  • 0

Сені ме сені, сені ме сені,
Сенбеймін саған, сұм жалған.
Бір күні мені жалғыз тамшыдай
Жылт еткізесің жылғаңнан.

Толық

Қарап көріңіз