Өлең, жыр, ақындар

Адамның бар ғой іштегі ала-құласы

  • 02.09.2020
  • 0
  • 0
  • 830
Адамның бар ғой іштегі ала-құласы,
Санаға тиген өмір – сабақтың кінәсы.
Әйтпесе сәби арамдық ойлап тумайды,
Таза ғой адам табиғатында туасы.
Таза ғой адам табиғатында, тумыста,
Көнбіс қой адам көндіге берер тұрмысқа.
...Бірте де бірте көз үйренеді сұқтанып,
Сұғанақ неме, қол үйренеді қылмысқа.
Бірте де бірте ой үйренеді ұрланып,
Бой үйренеді бой тасалауға қуланып.
Бой үйренеді, бой үйренеді бәріне
Бой үйренеді ушығып, ұйып, уланып.
Санаға ерік, денеге желік бітеді,
Желөкпе әсер жүйкені жүндей түтеді.
Сыртында мін жоқ, ішінде дым жоқ, көз күйік,
Пайда болады жараның нағыз бітеуі.
Көлеңкеге ұқсап, көлбеңдеп қоғам соңынан,
Қоғамды бұрыс тартады түзу жолынан.
Сынайды дағы, салады қоғам тезіне,
Өз баласы ғой, өлтіре алмайды қолынан.
Өз баласымыз, өз перзентіміз қоғамның,
Тездерге түсіп көрерміз талай топ алдын.
О, Отан-ана, «Баланы бастан»деуші еді,
Қолыңнан бізді, қолыңнан бізді алар кім?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бозша тал

  • 0
  • 0

Табанында тесік өкпе тозса қар,
Жазғытұрым жылайды екен бозша тал.
Жаңбыры жоқ көк аспанға телміріп,
Сағымы жоқ көкжиекке көз сатар.

Толық

Тобылғы сайға барғанда

  • 0
  • 0

Дүр етіп лезде бүр жарған кезде дүзген, тал,
Тобылғы сайға торыңды сайлап қызбен бар.
Қолаң шағыр мен қоламта күлгін көкпектің
Арасында аршын тұяқтар тиген іздер бар.

Толық

Жаңылдым, жаным, өмірдің көп есебінен

  • 0
  • 0

Жаңылдым, жаным, өмірдің көп есебінен,
Жаңылмағанда жұмбақтай көрешегім ең...
Өліп те өшіп өз жаныңды жаралағанда,
Қарағанымда нем кетті, неге сеніп ем?

Толық

Қарап көріңіз